Daphne & Marcel

Met een kinderwens voelde Daphne gezien haar leeftijd dat de tijd drong. Ze stond op een tweesprong en besloot de zoektocht naar een partner via matchmaking door te zetten. Lukte dit niet, dan zou ze samen met een mannenstel een traject ingaan om haar kinderwens te vervullen.

Het eerste voorstel dat ze kreeg was goed, maar de profielfoto sprak haar niet aan. “Daarna daalde de kwaliteit van matches snel en vond ik niet de partner die ik zocht,” vertelt ze. Ze richtte zich op single activiteiten , puur voor het plezier en het leren kennen van nieuwe mensen. Hierbij legde ze bewust geen nadruk meer op het vinden van een partner. Toen er een mail langskwam over de Autorally door de Veluwe, besloot ze deel te nemen.

Ook Marcel’s situatie was niet ongecompliceerd. Hij was al een paar jaar single na een heel lange relatie. Als alleenstaande ouder en de behoefte aan een partner, keek hij weleens op datingapps . “Maar de druk vanuit dames om snel een relatie aan te gaan, voelde niet goed,” vertelt hij. “Daarbij leek het vaak meer een vleeskeuring dan oprechte interesse.” Hij besloot gerichter te zoeken naar een organisatie die op basis van profielen matches maakt met een focus op kwaliteit. En zo kwam PartnerSelect voorbij. De kosten deden hem twijfelen. “Dan moet je ervan overtuigd zijn dat je er klaar voor bent om weer in een relatie te stappen.” Inschrijven betekende een heel circus dat op het punt stond om te beginnen. Marcel’s gedachten waren nog niet helemaal helder over deze stap. Het voelde als het tarten van het lot.

Één van Marcel’s grote hobby’s is zijn klassieke cabrio. Toen hij zocht op tochten voor oldtimers stuitte hij op de Autorally van PartnerSelect. Het was duidelijk: laagdrempelig en plezier met de auto. “En is het niks, ga ik gewoon rechts waar iedereen links gaat,” lacht hij. Daarnaast bood de Autorally een kans om kennis te maken met PartnerSelect als organisatie. Hij schreef zich in, maar kreeg te horen dat de inschrijving vol was. “Gelukkig waren er een aantal afmeldingen waardoor ik alsnog de kans kreeg om deel te nemen.”

Op de ochtend van de Rally merkte Daphne dat de dames om haar heen behoorlijk zenuwachtig waren. Zijzelf niet. “In de jaren na mijn lange relatie heb ik behoorlijk wat gedatet,” vertelt ze. “Ik had sterk het idee: dit ben ik en ik ga me niet anders voordoen dan dat. Dus ook niet onnodig opdoffen.” Ze zag veel dames gekleed in outfits waarin ze zich duidelijk niet comfortabel in voelden. “Ik ben er echt van overtuigd; wees gewoon jezelf.”

“Toen ik bij mijn cabrio aankwam, was de accu leeg,” vertelt Marcel lachend. Met zijn spierwitte blouse stond hij onder de motorkap om de accu aan de praat te krijgen. Gelukkig was het zo geregeld. Eenmaal aangekomen in het hotel voor de start, viel het hem op dat twee nieuwsgierige dames van de receptie de activiteiten in de gaten hielden. Ze leken te scannen welke kant iedereen opging. “Ik voelde me wel even bekeken,” bekent hij.

De man waarbij Daphne voor de eerste rit in de auto stapte, leek het best spannend te vinden. “Iemand die denkt, als ik vragen met ja of nee kan beantwoorden, dan doe ik dat,” legt Daphne uit. Ze besloot veilige onderwerpen te kiezen en maakte de 20 minuten vol over de route en andere auto’s. Ze waren de eersten die bij de koffiestop op de Posbank aankwamen en liepen naar het restaurant. Daar herkende ze de dame die bij Marcel in de auto zat.

Marcel had tijdens zijn eerste autorit een gezellig gesprek, maar niet meer dan dat. Terwijl hij naar binnen liep bij de eerste horecastop, viel zijn oog op een blauwe Toyota Celica – “Tja, mannen…” lacht hij. “Toen zag ik Daphne en dacht: dat is een leuke dame, die had ik nog helemaal niet gezien.” Ze namen plaats aan een tafeltje voor vier. Zoals gebruikelijk begonnen de mannen met elkaar te praten, en de dames ook onderling. Maar toen Marcel en Daphne in gesprek raakten, werden de andere twee langzaam maar zeker figuranten aan tafel. Het klikte gewoon. Er werd meteen gelachen.

“Als ik met deze dame een ritje kan maken…” dacht Marcel. En ook Daphne hoopte dat ze bij hem in de auto zou mogen. Toen riep Arjan de namen om: “Marcel & … Daphne.” Waarop zij haar hand opstak. “Wow, wat is dit?!” dacht Marcel verbaasd.

Omdat Daphne nog een foto wilde maken, liep Marcel met haar mee naar het uitzichtpunt. Op dat moment voelde hij een zenuwachtig gevoel dat hij niet gewend was. “Ik dacht, wat loop ik nou raar te doen,” lacht hij. Dit voelde als iets van lang geleden. Hij was helemaal niet bezig met verliefd worden of een nieuwe relatie. Toch merkte hij dat iets in hem deze dame heel aantrekkelijk vond.

Daphne dacht terug aan haar verwachtingen en wensen. Ze realiseerde zich dat als Marcel langsgekomen was op basis van matching, hij waarschijnlijk niet door haar strenge selectie heen was gekomen. Haar eisenlijstje was strikt: ze wilde een man zonder kinderen (Marcel steekt zijn vingers omhoog: “DOS!”) en een maximale lengte van 1.90 meter. “Maar wanneer je willekeurig bij elkaar wordt gezet, spelen die criteria helemaal geen rol meer” zegt ze.

Terwijl ze in de cabrio stapten, maakte Marcel grappend opmerkingen over navigeren: “Drie fouten is lopen!” Met het dak open en het mooie weer begonnen de eerste minuten met wat lichte gesprekken. Omdat niet iedereen begrijpt wat haar functie inhoudt, besloot ze die dag haar beroep als ‘iets met administratie’ te omschrijven. Tot haar verbazing begreep Marcel het meteen. Het was een verademing. Ze bleken allebei leidinggevende functies te hebben. Toen ze verder spraken over wat ze meemaken in hun functie als leidinggevende, bleken ze veel overeenkomsten in de aanpak en zienswijze te hebben. Marcel vertelt over het moment waarop hij vroeg over kleurprofielen en of ze wist wat dat inhield. “Welke van de twee?” was haar reactie. Marcel was opgetogen: “Iemand die weet wat ik bedoel!” Ook hierin klikte het duidelijk tussen hen.

Een openhartig gesprek

Langzaam ontstond een openhartig gesprek. Marcel vertelde over zijn verleden; eerst de korte versie, maar uiteindelijk uitgebreid. Zijn eerlijkheid gaf Daphne het vertrouwen om ook haar situatie te delen. Ze spraken over het opnieuw single worden/zijn en de uitdagende situatie als alleenstaande vader of alleenstaande vrouw met een kinderwens. Daphne beschrijft het gesprek als vloeiend en mooi, niet te diepgaand maar wel genoeg om hen beiden te triggeren. “Het maakte navigeren wel wat lastiger,” lacht ze. “Door alle gesprekken misten we zelfs een afslag!” Marcel had veel respect voor de manier waarop Daphne openhartig haar verhaal deelde. Haar bijzondere situatie met de kinderwens schrok hem niet af. De rit was sneller voorbij dan gedacht. Allebei baalden ze dat de rit erop zat.

Voor Daphne was de laatste rit de minste. Ze vond haar partner zelfingenomen, wat zorgde voor een ongemakkelijke situatie. Daphne was blij dat ze op de parkeerplaats uit kon stappen. Bij Marcel zat een dame met het hart op de tong. Ondanks dat hij zich rot heeft gelachen, vond hij het een aparte ervaring. Tijdens de rit deelde ze ongepaste fantasieën en details over exen. “Daphne en ik hadden juist op een respectvolle, volwassen manier over het verleden gepraat,” zegt hij. “Wat een verschil!”

Bij de borrel nam Daphne zich voor om Marcel weer op te zoeken. “Maar als ik ergens niet van houd, is het ‘popiejopie’ mannen,” vertelt ze. “En daar stond Marcel met voor mijn gevoel een harem om hem heen.” Dat gaf haar het idee dat het bij die leuke rit zou blijven. Marcel was na een vermoeiende dag en de bijzondere ervaringen in een jolige bui. Met een biertje erbij en zelfs uitnodigingen om in het hotel te blijven slapen, had hij gewoon wat lol. Hoewel hij niet had aangegeven dat hij bleef eten, liep hij gewoon wèl mee met de groep. Ook omdat hij doorhad dat Daphne bleef eten. Bewust of onbewust – dat weet hij eigenlijk niet eens – bleef hij bij haar in de buurt. Bij elkaar aan tafel viel Daphne’s manier van doen hem op. Haar maniertjes intrigeerden hem nog meer.

Terwijl Daphne naar de wc ging, verwachtte ze dat Marcel allang weg zou zijn. Tot haar verbazing stond hij nog steeds in de hal. Op de parkeerplaats wees ze op haar auto. “Zie ik daar ineens een sportieve auto met lichtmetalen velgen,” roept Marcel enthousiast. ‘Voor onder de 100PK doe ik het niet’, was haar reactie op zijn verbaasde blik. “Wat?! Ook dat nog..” dacht Marcel onder de indruk. Op de parkeerplaats vertelde Marcel over de aparte ervaringen met vrouwen die die dag interesse in hem hadden. Daphne interpreteerde dit als een duidelijke hint dat hij niet geïnteresseerd was in verder contact. Ze besloot zijn nummer niet te vragen. Marcel zelf was op dat moment klaar met de dag. Hij was moe van alle indrukken en wilde graag naar huis. Ook door zijn voorgenomen plan dat de dag niet om een relatie draaide. Zonder nummers reden ze van elkaar vandaan.

“Hij bleef in mijn hoofd zitten,” vertelt Daphne. Ze voelde dat ze er iets mee moest doen. De volgende dag vond ze hem op Facebook en stuurde een simpel berichtje: ‘Gisteren heb ik veel met je kunnen lachen en ook een mooi en open gesprek gehad in de auto. Het lijkt mij leuk contact te houden.’ Ook Marcel werd die volgende ochtend wakker met Daphne in zijn hoofd. Hij appte vrienden dat hij een leuke dame had ontmoet, maar dat ze bezig was met een persoonlijk traject dat hij niet wilde verstoren. Toch kon hij haar niet uit zijn hoofd zetten. De hele ochtend was hij aan het twijfelen: “Zal ik haar wel op gaan opzoeken, of niet?!” Plotseling zag hij een melding van Messenger. “Ik weet het nog precies” vertelt Marcel. “Michael Jackson was op de radio. Ik geloofde bijna niet dat het mij overkwam. En de toon van haar bericht was precies goed!” Teruggekomen van boodschappen ontdekte Daphne 11 berichten, inclusief zijn telefoonnummer. De hele dag gingen er berichten over en weer. Aan het einde van de dag vroeg Marcel haar mee uit.

Na twee weken appen, gingen ze uit eten. Meestal koos Daphne bij een date het restaurant uit, maar dit keer liet ze hem kiezen om te ontdekken wat hij leuk vond. Het restaurant waar Marcel had gereserveerd, bleek precies op haar lijstje te staan! De avond begon wat onwennig. De sfeer tijdens de Rally was ongedwongen, nu waren ze volledig op elkaar gefocust. De spanning werd al snel doorbroken door tranen van het lachen, ondanks de formelere sfeer van het chique restaurant. Ze blijken een vorm van humor te delen waar anderen vaak niks van snappen. De lijst van overeenkomsten werd steeds langer…

Weer buiten voelden ze allebei een spanning. “Ik voelde dat ik haar hand vast wilde pakken” vertelt Marcel, maar hij deed er niks mee. Hij wilde respectvol en serieus overkomen en benadrukken dat hij niet uit was op ‘iets vluchtigs’. Zijn gevoelens voor haar begonnen te groeien.

De eerste kus

Nog geen twee dagen later zaten ze bij Daphne in de tuin. Eigenlijk tegen haar principes in, maar het voelde goed. Later op de bank vroeg Marcel of hij wat dichterbij mocht zitten. Ze konden er niet meer omheen: de eerste kus volgde. Het moment markeerde een duidelijke stap. Ondanks dat geen van beiden aanvankelijk de intentie had gehad een nieuwe partner te vinden, overkwam het ze. En dat terwijl de situatie in hun levens complex was; Marcel met twee kinderen en Daphne met een lopend proces rondom haar kinderwens.

Twee weken later besloot Daphne de 36 vragen voor verbinding te stellen bij Marcel thuis. Marcel, als zelfbenoemde control freak, zou de neiging hebben om de vragen voor te bereiden, maar dat deed hij in dit geval niet. Mooie emotionele gesprekken brachten hen weer wat dichter bij elkaar. “Zo raar hoe je er met de Rally zo bleu in kunt gaan en er 5 weken later zo bij kunt zitten!”

Beiden waren het erover eens om het heel rustig aan te doen. Voor Daphne, die eerder had besloten zonder partner een kindje te krijgen, betekende deze nieuwe situatie een heroverweging. Ze moest haar hoofd uitschakelen en voelen of Marcel echt zo goed bij haar paste als het op dat moment leek. Ook Marcel zat de laatste jaren veel in zijn hoofd rondom zijn co-ouderschap. Ook hij moest nu bewust zijn ratio uitschakelen en zich enkel richten op de vraag: ‘Voelt het goed?’ Lachend vertellen ze dat ze hun beginnende relatie met een bouwproject vergeleken. “Eerst ‘bodemonderzoek’ doen voordat je kunt bouwen.” Tijdens een weekendje weg stelde Daphne voor om ‘de heipalen te gaan bestellen’. De volgende stap werd gezet.

Ze benadrukken het belang van geleidelijke stappen en het toetsen van hun gevoelens voor elkaar. Ze hebben in hun eigen situatie allebei te maken met belangrijke thema’s. Daarom waarderen ze het geleidelijke tempo in de groeiende relatie. Toch hebben ze ook wel fases gehad waarin ze dronken waren van de liefde. “Geen concentratie, vlinders, alles!” lachen ze. “Maar daar komen die koppies dan weer die wel blijven nadenken.” Zekerheid heb je nooit, stellen ze. “Maar als het goed voelt, kun je vervolgstappen zetten.” Marcel beseft dat het voorstellen van Daphne aan zijn kinderen een grote stap is in hun verhaal. Hoewel hij zeker weet dat het goed zit, wil hij dat heel rustig aan doen. “Juist omdat het toekomst heeft,” legt hij uit.

Negen maanden na de rally zijn ze nu hier. Vanaf het eerste moment konden ze goed met elkaar praten. “Ik handel vaak uit ratio en logica,” zegt Marcel. “Herkennen en verwoorden wat mijn hart zegt is daardoor wat lastiger. Hoe zij daarmee omgaat, is heel bijzonder. Zij begrijpt mij.” “Met hem heb ik op zoveel vlakken een klik,” zegt Daphne. “Dat heb ik zelfs niet ervaren in mijn heel lange relatie.” “En dat allemaal met iemand die je zomaar tegenkomt tijdens een rally…” lachen ze. En hoewel Marcel grappend zegt dat hij nog steeds alleen een keukenhulpje is, is duidelijk te zien dat hij veel meer is dan dat.

Je eigen succesverhaal?