Robert & Nelly

De ‘PartnerSelect veteraan en – debutant’, zo zou je ze kunnen noemen. Hij al ongeveer 10 jaar ingeschreven en zo’n 40 dates achter de rug; zij nog geen maand ingeschreven en totaal 1 voorstel. Toen ze elkaar ontmoetten, vroeg hij of ze niet verder moest kijken om te vergelijken. Maar zij wist het al. Als het goed zit, zit het goed.

Wanneer ik bij Robert (62) en Nelly (64) op bezoek ben, kennen ze elkaar morgen precies een jaar. We zitten op de nieuwe bank in een spiksplinternieuw huis dat Robert vóór hij Nelly leerde kennen kocht. Nu is het alsof het nooit anders is geweest. “Fijn om toch samen met iemand te kunnen inrichten!”

Langst ingeschreven persoon ooit

“Ik ben waarschijnlijk de langst ingeschreven persoon ooit!” Robert vertelt dat zijn vrouw in 2006 is overleden. Zijn zoon was 11. Hij wilde niet alleen blijven, dus begon hij met een zoektocht. Bij een eerste relatiebureau had hij een paar contacten. Maar het was duur en het werd nooit wat. Door deze ervaring werd Robert voorzichtiger. “Ik ging meer op de kleine lettertjes letten. Ook bij PartnerSelect.” Door de contactgarantie ging hij overstag. In 2009 schreef hij zich in. Maar door diezelfde contactgarantie ontstond er onenigheid. Er was onduidelijkheid over hoeveel contacten ‘mee telden’. Uiteindelijk is het opgelost en verhelderd. “Voor mij was er verder geen rancune. Alleen even een meningsverschil.” Een probleem bij de voorstellen bleef voor Robert de afstand. “Elke keer was het toch verder dan ik wilde.” Hij kijkt naast zich. “Jij woonde eigenlijk ook te ver hè!” zegt hij nu lachend tegen Nelly.

40 dames

In de jaren dat hij stond ingeschreven, heeft Robert ook aan diverse activiteiten deelgenomen. “Een Dieze-tocht in Den Bosch, verschillende wandelingen in Limburg tot aan Bloemendaal, golfen – daar vind ik eigenlijk niks aan, maarja – kookworkshops en autorally’s. Ja, ik was beroeps!” zegt hij lachend. Hij schat dat hij rond de 40 dames heeft ontmoet.
“Ik had het allang opgegeven,” zegt Nelly zuchtend tussendoor.
“Ja daar heb ik wel een paar keer over nagedacht. Maarja, en dan?” antwoordt Robert.

De meeste dates waren eenmalig. “Parnerselect maakte mij erop attent dat ik vaak veel aan het woord ben. Daarna heb ik tegen iedereen gezegd: “let op, ik praat veel te veel.”
“Echt waar joh?” zegt Nelly plagend. Robert moet lachen en zegt dat hij het echt dodelijk vindt als het stilvalt tijdens een date. Dat heeft hij nooit gehad. “Alhoewel” Hij steekt zijn wijsvinger in de lucht. “Eén keer.” Het was tijdens de Singles Autorally. Op deze dag krijg je verschillende mensen in de auto, waarmee je een stukje van de route rijdt. “Ik kreeg een dame in de auto die mij niet zag zitten. Dat geeft niks, maar ze zei geen boe of bah. En ik maar vragen stellen. Later vernam ik dat ze zich achteraf wel een beetje schaamde voor haar gedrag.”

Liefdesverdriet

Na afloop van een activiteit of date informeerde Robert’s zoon altijd of het iets kon worden. “‘En, en?’ vroeg hij dan enthousiast.” Op een gegeven moment vroeg hij het niet meer. Toen Nelly in beeld kwam, was hij dan ook sceptisch. “Is het deze keer wel echt iets?”
Hoewel Robert ook meteen voelde dat het met Nelly anders was, was hij in het begin voorzichtig. Hij legt uit dat hij ooit een vrouw had ontmoet waarmee het direct klikte. Ze waren drie maanden samen toen ze het plotseling uitmaakte. Waarom kon ze niet zeggen. “Dat was op 30 april, met Koninginnedag. Dat weet ik nog goed. Ze kon het niet uitleggen maar had wel dikke tranen.” Ook Robert had liefdesverdriet. “Echt hoor, dat is zo pijnlijk. Dat blijft knagen.” Ook na het overlijden van zijn vrouw heeft Robert depressieve periodes gekend. “Daar ga je jezelf tegen wapenen.”

Terug naar het daten

Ik vraag aan Nelly hoe haar inschrijving bij PartnerSelect verliep.
“Ja, nou mag jij even,” grapt Robert. “Fijn!” lacht Nelly.
Vier jaar geleden is haar man overleden. Ze waren bijna 40 jaar getrouwd. “Na een tijdje wilde ik wel weer iemand ontmoeten, maar ik had geen idee hoe ik dat moest aanpakken. Daar was ik natuurlijk helemaal niet aan gewend, aan dat daten.” Ze besloot te gaan rondvragen in haar omgeving. Nelly werkt in de ouderenzorg met vooral vrouwen om zich heen. “Ooh, ben je op zoek?’ was de enthousiaste reactie daar. Iedereen was geïnteresseerd en wilde meedenken. Zo kwam PartnerSelect ter sprake.

Nelly vindt het persoonlijke heel belangrijk. Ze las dat PartnerSelect zorgvuldig en persoonlijk te werk ging. Ze vertelt dat ze niet zo van het daten via internet is. “Op zo’n datingsite kunnen mensen alles invullen. Zich mooier voordoen dan ze zijn. Ik had geen zin in dat gedoe.” Ze vertelt dat haar man lang ziek is geweest. Ze heeft al genoeg meegemaakt. “Ik dacht, het moet toch ook een beetje leuk zijn.” Op een vrijdagmiddag sprak ze bij een Van der Valk Hotel af voor het intakegesprek. Het gesprek was fijn. Ze liet de beschrijving lezen aan haar twee dochters.

Onflatteuze foto’s

Toen Robert Nelly’s voorstel kreeg, twijfelde hij door de foto. Hij draait zich om naar Nelly “Mag ik ‘m laten zien?” Nelly knikt lachend. “De consulent met wie ik het intakegesprek had, maakte de foto ter plekke. Het was vrijdagmiddag na een drukke werkweek..” De foto is inderdaad een beetje ongelukkig. Haar gezicht is overbelicht; ze ziet er ouder uit. “Als je niet zo lang aan het zoeken was geweest, had je het niet gedaan hè?” vraagt ze aan Robert. “Waarschijnlijk niet,” zegt Robert eerlijk. Gelukkig haalde haar persoonsbeschrijving hem toch over. Toen Nelly zijn persoonsbeschrijving las, sprak het haar aan dat hij hetzelfde had meegemaakt. “Ik las dat zijn vrouw ook was overleden. En hij was net als ik nog aan het werk. Eigenschappen als sportief en humor vond ik ook leuk.” “En zijn foto?” vraag ik.
Nelly moet lachen. “Nouja, je kunt niet zeggen dat het een echte Don Juan is hè.”
“Dat hoor ik nu ook voor het eerst!” lacht Robert verontwaardigd.

Aantekeningen bij het telefoongesprek

“Toen ze opnam, dacht ik, oh nee, ze woont in Limburg zo te horen!” zegt Robert. Maar het gesprek verliep heel soepel. “Ze klonk zo sociaal. Zo is ze nog steeds.” Nelly weet nog dat het een dinsdagavond was. Ze zaten ongeveer drie kwartier aan de telefoon. “Op deze leeftijd ben je in het begin heel selectief en kritisch,” zegt Nelly. Robert vertelt dat hij alles goed wilde onthouden. “Over de kinderen, haar verleden. Dat wilde ik bijhouden voor de eerste date. Dus heb ik toen wel wat dingen opgeschreven.” Ze dachten na over een geschikte plek om af te spreken. Het werd de Cacaofabriek in Helmond. Nelly had in haar hoofd dat dat in het midden was. “Voor mij was het een kwartier rijden, voor hem bleek het drie kwartier te zijn!”

Openstellen na een huwelijk

“Ik had haar toen nog steeds niet zo hoog zitten,” weet Robert nog wel. Door die foto en afstand aarzelde hij. “Maar toen zag ik haar staan. Ik dacht, wauw! Dat is heel anders!”
“Ja, ik had wel m’n best gedaan” glimlacht Nelly.
Ze dachten dat ze alleen wat zouden drinken. Het was zo gezellig dat ze besloten er ook wat te eten. “Tapas hadden ze. Heel leuk!” Omdat Robert wachtdienst had, wilde hij wel om 20:00 uur thuis zijn. “Ik was uiteindelijk vlák voor 20:00 uur thuis. En we hadden al om 14:00 uur afgesproken!”
Nelly zegt dat ze het heel bijzonder vindt dat het zo klikte. Dat ze zich weer zo voor iemand kon openstellen. “Heel bijzonder dat dat kan bestaan náast je belangrijke relatie uit het verleden.”

De taxirit en de kus

Vrij snel na die eerste date spraken ze weer af. “Op 13 februari. Tien dagen erna.” De derde date gingen ze wandelen in de bossen. Daarna kwam hij voor het eerst bij haar thuis. Haar twee kleinkinderen waren toen bij haar. Ze waren afwachtend, maar allebei snel op hun gemak. “Hij liet een filmpje zien op zijn telefoon. Meteen een handje op zijn knie. Zo lief.” Nelly vertelt dat de andere kleinkinderen wel moeten wennen. “Zij zijn ouder en hebben opa natuurlijk ook gekend.”

Vervolgens hebben ze een dag ‘een beetje rondgetoefd en gegeten’ in Den Bosch. Robert haalt de foto’s op zijn telefoon erbij. Het ziet er gezellig uit. Nelly staat er stralend op. Ze hadden de auto geparkeerd bij een P&R. De bus zou op koopavonden tot 21:00 uur rijden. Toen ze na het eten bij de bushalte kwamen, riep een taxichauffeur dat de bus niet meer zou komen.
“Het is geen koopavond hoor!” Er zat niks anders op. “Meneer komt zeker uit Rotterdam, en uw vrouw uit België,” gokte de taxichauffeur zelfverzekerd toen ze achterin zaten. “Ik dacht, die vent hoef ik niks meer te zeggen!” lacht Nelly.
Robert vertelt dat Nelly hem een speciale kus gaf toen ze afscheid namen.
“Toen was ik wel even uit het veld geslagen.”
“Ja, toen had je voor het eerst even niks meer te zeggen!”

Families

Alleen Nelly’s dochters waren vanaf het begin af aan bij de inschrijving betrokken. Haar familie vertelde ze het later. Nelly komt uit een gezin van zes; een warm nest. Ze zaten aan tafel toen ze zei: ‘ik moet wat vertellen. Ik heb een date’. Ze reageerden enthousiast. Vóór haar verjaardag was Robert een week bij haar. Ze merkten dat de omgeving het best snel vond gaan. Robert weet nog dat hij zich hierdoor soms afvroeg of ze gelijk hadden. Maar op deze leeftijd ga je gewoon wat sneller. Je weet wat je wil. En of het goed voelt.
Op Nelly’s verjaardag ging Robert door de keuring. Veel handjes schudden. “Ik heb zelf een kleine familie. Maar toen kwam ik bij Nelly. Niet normaal joh! Niet te onthouden.” Maar het ging goed; ze konden het goed met elkaar vinden.
“Ondanks mijn uitspraken soms.”
“Hij kan soms een beetje bot overkomen.”
“Ik zeg meteen wat ik denk,” legt Robert uit. “Ik ben heel eerlijk en open.”
Langzaam wist hun hele omgeving dat het serieuzer tussen Robert en Nelly werd. Ook met elkaars vrienden klikte het. Op Nelly’s werk hield iedereen er zich mee bezig. “Robert werkt met snoep, dus legde ik vaak een rolletje Mentos neer op het werk. ‘Nelly moet haar vriendje wel houden hoor’, werd dan geroepen.”

Verkering

Ze hebben niet speciaal één moment waarop ze dachten, nu gaan we samen verder. Maar na de date in Den Bosch hadden ze allebei toch wel sterk het gevoel dat het ‘aan’ was. “Zo stom, ik ben normaal eigenlijk best wel rationeel,” zegt Nelly, “maar dit ging meer op gevoel.” Tot nu toe begon Robert na een paar dates altijd te twijfelen. Maar bij Nelly had hij dat niet.
Ook hun smaak komt overeen. Robert vindt het fijn dat hij nu niet alles alleen hoeft uit te zoeken voor zijn nieuwe huis. “Samen dingen uitzoeken is toch leuker.” En een relatie heeft meer voordelen. Robert: “Ik liep net in een spijkerbroek, dan zegt zij: nee, je moet die groene broek aan doen.”
Samen lachen, koken, uit eten en series kijken. Ze vinden het nog steeds heel speciaal. “Het scheelt dat je op deze leeftijd makkelijker dingen uitspreekt. Je weet wat waardevol is.”

Dingen die je niet meer alleen hoeft te doen

“Robert heeft een mooi huis, alleen staat het op de verkeerde plaats,” zegt Nelly als we het over de toekomst hebben. Nelly’s huis is wat ouder, maar toch ook fijn. En alles gelijkvloers. “Zij heeft meer redenen om daar te blijven dan ik hier,” zegt Robert, “Ze heeft daar haar familie en vrienden. En niet één, maar tig!” Ze weten dus al dat Robert uiteindelijk haar kant op komt. “Maar ik zit met dit ding.” Hij kijkt om zich heen. “Wat een luxeprobleem hè. Zo’n groot huis. En ik zit hier maar in m’n eentje. Schaamteloos eigenlijk.”
Voorlopig blijven ze in de weekenden afspreken. Om en om.
“Nou, we zijn denk ik wel meer bij jou.”
“Ja? Vind je dat?”
Ze zijn al twee keer samen op vakantie geweest. Naar Terschelling en op wandelvakantie in Oostenrijk.
Dat was helemaal geweldig. De komende zes weken gaan ze drie weekenden weg. Den Haag, de Ardennen, Leuven.. Ook Costa Rica staat bij Robert nog op zijn wensenlijstje. “Maar je moet ook niet geleefd worden,” vindt Nelly. “Ik zit ook graag op de bank met een boek.” Maar ze genieten samen volop. “We houden allebei ook erg van muziek. Zo hebben we kaartjes voor de musical van Tina Turner en gaan we naar het Jazz Festival. Dat zijn dingen die je nu niet meer alleen hoeft te doen.”

Tips

“Iedereen denkt altijd dat zo’n relatiebemiddelingsbureau heilig is,” zegt Robert. “Maar de heiligheid zit bij jezelf.” Je moet er serieus voor open staan. Er moeite voor willen doen. “Sommige mensen kunnen niet alleen zijn; dan is het meer een noodgreep.” Nelly vult aan dat je zelf in balans moet zijn. Zeker na het overlijden van een echtgenoot. “Er is een belangrijke poot bij je weggeslagen. Voordat je verder kunt gaan, moet je de balans weer vinden.” Juist dat zij nog worden meegenomen in hun (nieuwe) verhaal, vindt Nelly zo fijn. En cruciaal. “Dat we dit nog mogen meemaken!”

Samen zoeken ze op Robert’s telefoon foto’s uit voor bij hun verhaal.
“Nee, niet die, daar kijk jij moeilijk.” – “Jij kijkt altijd een beetje moeilijk.”
“Oh deze is wel leuk!” “Ja deze is leuk.” – “Nee joh, met die grote zonnebril..!”
Lachen kunnen ze goed samen. En met elkaar genieten van het leven. Gelukkig hebben ze verder gekeken dan het aantal kilometers en de overbelichte foto. Want er valt nog zoveel samen te doen!

Door: Annabel Molleman