Ze had grote twijfels bij het geven van een interview. Privé, vindt ze. Maar omdat hij het graag wilde, stemde ze ermee in. Daarom is het bijzonder dat ze nu toch samen hun verhaal vertellen. Ook bijzonder is de locatie, waar ze elkaar bijna een jaar geleden voor het eerst zagen. Naarmate het gesprek vordert, wordt ze steeds openhartiger en wordt duidelijk wat een speciale band dit stel nu al met elkaar heeft.
Dit is het verhaal van Astrid (67) en Paul*(67) die vorig jaar door de bemiddelaars van PartnerSelect aan elkaar werden voorgesteld.
Inschrijving met pauze
Tussendoor kreeg ik af en toe een belletje hoe het ermee ging
Voor Paul is het al jaren geleden dat zijn oog viel op kleine advertenties van PartnerSelect in NRC en de Volkskrant. Hij was een half jaar alleen en twijfelde niet om contact op te nemen. De betrokkenheid en de persoonlijke benadering voelde direct goed. Hij schreef zich in en ging voor het intakegesprek naar het hoofdkantoor. Paul kreeg verschillende voorstellen en sprak een aantal keer af. “Altijd waren het leuke gesprekken. Er was niks mis met de voorstellen.” Maar ze zat er nog niet bij.
Hij besloot de inschrijving een tijdje op pauze te zetten. Het was een periode waarin hij met een heleboel andere activiteiten bezig was. Later vertelt hij over zijn indrukwekkende – en uiteenlopende – loopbaan. Niet zo gek dus, dat hij wel even wat anders aan zijn hoofd had. Toch heeft hij er nooit aan getwijfeld de zoektocht via PartnerSelect voort te zetten. “Tussendoor kreeg ik af en toe een belletje hoe het ermee ging,” zegt Paul. “En bel afspraken werden altijd nagekomen.” Ook met de single activiteiten, zoals een wandeling, is hij wel eens mee geweest. “Altijd gezellig!” Maar het was pas vorig jaar dat hij werd voorgesteld aan de juiste: Astrid.
Voorselectie door bemiddelaars
“En ik zat er maar drie maanden bij,” zegt Astrid als we het hebben over haar inschrijving. “Dat is natuurlijk heel bijzonder.” Een golf-vriendin wilde haar helpen met de zoektocht naar de liefde. “Ik ben een gereserveerd persoon,” legt ze uit. “Ik vertel niet vaak over privé aangelegenheden.” Maar toch liet ze zich door haar vriendin helpen. Die had ervaringen met PartnerSelect én datingsites op internet. “Ik vond het best eng via internet,” geeft Astrid toe. “Ook waarschuwde mijn vriendin me dat er heel wat op je af komt als je op internet gaat rondkijken. Ze zei dat je een dikke huid moest hebben.”
Met de relatiebemiddeling van PartnerSelect had haar vriendin goede ervaringen. Ze raadde het Astrid aan. Die vond het een fijn idee dat er bij bemiddeling sprake is van een voorselectie en intake gesprek. “Dit voelde veiliger. Als een soort zelfbescherming.” Ze bestudeerde de site en de verschillende mogelijkheden. “Ik dacht, gewoon doen.”
Eerst verstand, dan gevoel
“Toen zijn voorstel kwam, dacht ik, dat is niet verkeerd,” lacht Astrid. Het was haar derde voorstel. “De persoonsbeschrijving sprak me aan. De manier van formuleren..” ze denkt even na wat er precies in stond. “Ik heb er heel vaak naar gekeken!” Ze liet het lezen aan twee vriendinnen, maar betrok er alleen mensen bij die dichtbij haar staan. Die eerlijk durfden te zijn. “Hij is wel onder de microscoop gelegd!” Paul grinnikt; dat was hem al wel opgevallen. “Het was een soort ballotage,” lacht hij.
Maar Astrid had deze mensen nodig. “Eerst komt het verstand, dan pas gevoel. Ik luister en observeer voordat ik een keuze maak of oordeel vel. Dat is mijn levenshouding.” Zo’n beslissing in de liefde, waarbij je je voor een groot deel moet laten leiden door je gevoel, is dan een moeilijke opgave. “Maar ik kon PartnerSelect bellen dat Paul door de ballotage heen was!” Eigenlijk wilde ze bij de inschrijving een maximum van 40 kilometer opgeven. Wat als hij nou net op 41 kilometer afstand woont, dacht ze. Haar bemiddelaar adviseerde het zoekgebied te vergroten naar 80 kilometer. “En wat blijkt? Paul woont precies op 41 kilometer afstand!”
De ontmoeting
Je hebt een heel open stem, zei hij na 2 minuten. Het leek alsof hij mij toen al kende.
Toen duidelijk was dat ze allebei met elkaar in contact wilden komen, stuurde Paul haar een smsje of het schikte om die avond te bellen. “Dat was zo correct,” reageert Astrid. Paul denkt na over de datum. “Dat was op, uit mijn hoofd, 15 oktober.” Astrid weet het nog precies. ‘Je hebt een heel open stem,’ zei Paul na 2 minuten. “Ik vond het heel bijzonder dat hij dat zei,” zegt Astrid. “Het leek alsof hij mij toen al kende.”
Kort daarna spraken ze af. In het hotel waar we nu zitten, met een prachtig uitzicht over het water. Enthousiast wijzen ze aan waar ze toen zaten. Buiten op het terras, want het was lekker weer. “Ik liep naar binnen en zag hem meteen.” Astrid weet het nog als de dag van gisteren. ‘Op de foto is ‘ie dikker,’ was het eerste wat door haar hoofd ging. Ze stoot hem plagend aan. “Op de foto leek hij meer een jonge god!” grapt ze.
Een romantisch cadeau
Paul had voor haar een boekje met twee klassieke cd’s meegenomen. “Die ik nog steeds niet heb beluisterd,” zegt Astrid beschaamd. Ze weet nog wel hoe lief ze het vond. Toen ze naar even naar het toilet ging, vroeg ze hem om er wat in te schrijven. ‘Vier de vier seizoenen – samen in alle geuren en kleuren’ schreef hij erbij. Toen Astrid dat las, deed ze iets wat ze nooit doet: ze stond op en gaf hem een zoen. “Ik sta er nog steeds van te kijken dat ik dat deed,” zegt ze. “Het gevoel was waarschijnlijk al verder dan het verstand.”
Herfst harten
Al snel kwamen ze erachter dat ze veel gemeenschappelijke interesses hebben. Kunst is daar één van. De tweede keer spraken ze af in Beeldengalerij Het Depot. Paul legt uit dat dit geen gewoon museum is. “Het is een particuliere collectie en het bijzondere is dat je alle beelden kunt aanraken. Beelden in de meest bizarre en mooie vormen. Het is echt fascinerend.” Het Kröller-Müller museum was de derde afspraak. Ze voelden dat er iets speciaals tussen hen ontstond. Toch merkte Paul een terughoudendheid. “Ze had aangegeven dat ze het rustig aan wilde doen. ‘Ik wil jou niet teleurstellen, maar mezelf ook niet,’ zei ze.” Paul zegt glimlachend dat hij dat goed in zijn oren had geknoopt. Hij wilde haar de ruimte geven.
Maar hoe langzaam Astrid het ook wilde opbouwen, haar gevoel won het steeds vaker van haar verstand. Iets wat ze niet eerder had meegemaakt. “Ik was degene die bij het Kröller-Müller museum zijn hand vastpakte!” Astrid kijkt er nog steeds verbaasd bij. “Het is eigenlijk niks voor mij om dingen te doen zonder erbij na te denken, maar het voelde zo goed.” Hij wees haar daar op de gevallen bladeren op de grond. Iemand had er twee harten van gemaakt. Velen zullen het niet hebben gezien, maar Paul wel.
Dezelfde kleuterschool
Ze ontdekten steeds meer toevalligheden. Zo zijn ze in dezelfde stad geboren en zaten ze zelfs op dezelfde kleuterschool. “Dus jij bent dat meisje dat door mijn zandkastelen liep!” riep Paul uit toen ze erachter kwamen. Omdat Astrid er al op jonge leeftijd weg is gegaan, had ze niks meer met de stad. Toch nam hij haar mee. De straat waar zij woonde, bleek tegenover een vroegere zaak van hem te liggen.
In verschillende functies heeft Paul meegedacht over de stad. Hij leidde haar rond en wees haar op de mooiste details. Als Paul hierover vertelt, vult Astrid aan wat hij nog meer heeft gedaan voor de stad. “De plekken die hij liet zien zijn zo mooi en rustiek. Alsof je in een schilderij zit.” Nu is het een bijzondere plek voor hen beiden.
Ringen na drie maanden
Na drie maanden afspreken, begon Paul over ringen. Hij was niet bang voor haar reactie; het voelde goed. Astrid: “Ik lachte en zei, ‘ja.. t.z.t. gaan we wel eens kijken naar ringen.’ Maar een week later zaten we al bij de edelsmid!” Paul vertelt hoe hij er een speciaal moment van had willen maken. “We gingen naar een restaurant. Ik had een romantische plek bij de open haard in gedachten. Maar er zat een grote groep mensen.” Astrid weet nog dat het haar wel opviel dat hij speciale kleren aan had. “Maar daar zocht ik verder niks achter.” Ze moeten lachen als ze eraan terugdenken.
“Hij bestelde Prosecco. Toe maar, dacht ik.” Maar het bleef te rumoerig om het over ringen te hebben. Toen is hij er de volgende dag maar over begonnen. “Ja, je moet een beetje flexibel zijn hè?” lacht Paul. Het moment dat ze de ringen thuis uit het doosje haalden, was symbolisch. Mét champagne – “want er moet altijd champagne in huis zijn!” Trots laten ze de ringen zien. Prachtige handgemaakte ringen met aan de binnenkant hun namen. Ze staan voor het begin van iets moois.
De openheid die er altijd al was
Ik denk dat die openheid er altijd al gewoon was. En is.
“Het is bizar snel gegaan. Maar zo voelt het helemaal niet,” vertelt Astrid. In het jaar dat ze samen zijn, hebben ze al veel meegemaakt. Een emotionele periode, waarin is gebleken dat ze elkaar snappen. De ander is wat de één nodig heeft. Hierdoor zijn ze in een korte periode nog hechter geworden. “De wederzijdse aandacht die er is. Daarin hebben we elkaar gevonden,” zegt Paul. “Alles is in principe bespreekbaar.” Heel belangrijk, vindt Astrid. “En je hoeft het echt niet altijd met elkaar eens te zijn. Anders is het ook maar saai.” “Ik denk dat die openheid er altijd al gewoon was. En is,” knikt Paul.
“Het leukste aan haar? Ik denk toch een bepaalde vorm van spontaniteit. Ik denk niet dat ze het zelf altijd zo ziet, maar het is er wel.” Hij kijkt even haar kant op. “En de manier waarop zij op situaties reageert.” Astrid vindt dat het hele plaatje klopt. “Hij is heel rustig, ik ben wat drukker,” zegt ze. “Ik vind dat heel prettig. Hij is heel stabiel.” Ook de overeenkomsten vinden ze fijn. “Dat is aangenaam. Het geeft rust.” Hebben ze ook aan iets moeten wennen? “Nee.” Hun antwoord is kort en snel gegeven. Maar ze vinden ook dat je in een relatie rekening met elkaar moet houden. Astrid vertelt dat ze niet van ruzie houdt en het praten soms uitstelt als dat wel nodig is. “Ik bespreek nu meer. Dat heb ik aangepast.”
Toekomstplannen
Nu zien ze elkaar meestal in het weekend. Soms zijn ze doordeweeks ook wat langer samen. Samenwonen doen ze nog niet, maar wie weet hoe het loopt. “Het gaat zoals het gaat,” zegt Paul hierover. “Het is nog heel pril,” voegt Astrid toe. Allebei hebben ze ook nog hun eigen leven thuis. Maar elke dag bellen en appen ze.
Ook qua reizen hebben ze genoeg ideeën. Portugal, Ibiza, Barcelona, Parijs.. Door Corona zijn er een paar plannen in het water gevallen. Nu zoeken ze het dichterbij en gaan ze fijn een paar dagen naar Zeeland of Zuid-Limburg. “Maar vanaf nu allemaal volgens zijn gevleugelde uitspraak”, lacht Astrid. ‘Alles op z’n tijd.’
Tips voor mensen die relatiebemiddeling overwegen
“Vooral doen,” zegt Astrid zonder twijfel. “Je bent wel afhankelijk van het inzicht en de capaciteiten van de bemiddelaar, maar je kunt altijd overleggen. Dat weet je van tevoren. Het is geen risico, want je beslist uiteindelijk zelf.” “Maar,” voegt ze er lachend aan toe, “Het liefst zou ik natuurlijk zelf in de dossiers kijken!”
Allebei vinden ze dat je beslissingen niet te overhaast moet nemen. “Laat een voorstel een paar dagen rusten voordat je wat onderneemt,” adviseert Paul. “Beslis niet te snel en kap ontmoetingen niet meteen af,” vult Astrid aan. Ze heeft een hekel aan mensen die meteen zeggen dat ze de ‘klik’ niet voelen. “Ik heb sowieso een hekel aan dat woord!” Mensen zouden niet zo snel moeten oordelen. “Kijk wel hoe gemakkelijk het eerste contact loopt, maar ben je er verder van bewust dat dingen ook kunnen ontstaan.” De werkwijze van PartnerSelect, waarbij gegevens pas na wederzijdse goedkeuring worden verstrekt, vinden ze allebei een groot pluspunt van de bemiddeling. “Het gaat allemaal heel zorgvuldig. Dat is belangrijk als het om de liefde gaat.”
Tenslotte heeft Paul nog een tip voor de bemiddelaars. “Men moet wat meer aandacht besteden aan de foto’s bij de persoonsbeschrijvingen. Niet overbelicht en niet te dichtbij. Zo komt iedereen beter tot zijn of haar recht.”
Vier seizoenen is te weinig
Astrid vindt het heel bijzonder hoe ze elkaar hebben gevonden. “Waar was ik hem tegengekomen?” vraagt ze zich af. “Ik denk dat ik eerder de loterij had gewonnen dan dat ik iemand was tegengekomen die zo goed bij me past.” Het is iets moois, de liefde. “Het gaat vanzelf. We zijn samen op een locomotief gesprongen..”
“Er zijn nog zoveel seizoenen,” zegt Paul tenslotte.
– “En wij gaan voor de zeven seizoenen,”
“vier is voor ons te weinig.”
Door: Annabel Molleman
Je eigen succesverhaal? Doe de slagingskanstest en kijk wat PartnerSelect voor jou kan betekenen!
* Wegens privacyredenen zijn de namen gefingeerd.
