“Een vrouw die van spelletjes houdt? Huh?”
Hugo (34) had niet gedacht dat zijn 4e voorstel zó goed bij hem zou passen. Wat begon met een badeend en boekje, leidde tot een onstuimige huizenjacht, een niet bij te houden aantal huisdieren en een verwacht maar toch nog romantisch huwelijksaanzoek.
De toen nog studerende Nathalie (27) is blij dat ze de beslissing nam om 6 maanden matchmaking uit te proberen.
Tinder? Stik er maar in
Door geloof in het eigen product, hoeven andere bureaus niet naar beneden gehaald te worden.
“Ik kwam eigenlijk nooit verder dan 2 dates,” zucht Hugo. “Ik ben niet zo’n uitgaanstype.”
Tinder vond hij wel even grappig, maar het werd nooit echt wat. Hij zag dat vrouwen daar worden overdonderd met berichtjes. Voor mannen is dat wel anders. ‘Stik er maar in’, dacht hij, en hij googelde naar bemiddeling.
De keuze voor PartnerSelect kwam door de nuchtere en eerlijke toon. “Het doel is ‘gewoon mensen bij elkaar brengen’. Door geloof in het eigen product, hoeven andere bureaus niet naar beneden gehaald te worden.”
Hij stapte over het idee heen dat hij als jonge man toch wel zelf iemand zou moeten kunnen vinden. Dat lukte gewoon niet. Hugo schreef zich in. “In het ergste geval begin je met niks en eindig je met niks.”
Matchmaking als uitdaging
Daar had ik toen als student het geld voor.
Ook Nathalie zag dat het op Tinder vooral ging om kortstondige relaties en one night stands. Tot haar 25e was ze nog niet toe aan een serieuze relatie. Toen dat veranderde, ging de praktische Nathalie op zoek naar een goede manier om een partner te vinden. Daarbij is ze wel van de nieuwe uitdagingen. “Ik dacht, ik probeer 6 maanden matchmaking. Daar had ik toen als student het geld voor.”
Een fijne intake
Het was nog nooit gelukt. Blijkbaar wist ik zelf niet wie bij mij paste.
Hugo had zijn intakegesprek in een restaurant. Hoewel hij een beetje het gevoel had dat mensen zich afvroegen wat ze daar aan het doen waren, was het een fijn gesprek. Hij kon zijn algemene interesses aangeven, maar ging er verder open in.
Iets wat ook Nathalie deed. “Het was nog nooit gelukt. Blijkbaar wist ik zelf niet goed wie bij mij paste.” Zij voerde het intakegesprek online via beeldbellen. “Het voelde als een gesprek met een oude bekende.”
Haar voorstellen
Haar 1e voorstel was iets te verlegen. Het 2e voorstel woonde – bij nader inzien – toch iets te ver weg als je geen rijbewijs hebt. Bij het 3e voorstel viel de foto meteen op. Het voelde veilig en fijn. ‘Als dit een match voor mij is, vind ik matchmaking wel leuk!’ dacht ze. Ook de hobby’s kwamen overeen. “Een beetje nerdy, net als ik,” lacht Nathalie. “Dan hoef ik mijn spullen niet weg te gooien. Ook wel fijn.”
Ze had aangegeven dat ze het belangrijk vond om over gevoelens te kunnen praten. Later bleek ook dat de kloppen. “Hij is een heel emotioneel mannetje,” plaagt ze. “Waar heb je het over,” lacht Hugo.
Zijn voorstellen
Bij hem leek het 1e voorstel op papier goed te passen, maar in de praktijk niet. Een ander had al kinderen. En dat was iets wat hij heel graag samen met iemand wilde beginnen.
Toen kwam Nathalie. ‘Ja! Doe mij die maar,’ mailde hij zijn matchmaker. ‘Goed gevonden.’
Hugo werd meteen enthousiast van haar persoonsbeschrijving. “Een vrouw die van spelletjes houdt; huh?” En lezen. Het was duidelijk dat hun interesses overeen kwamen.
Wat zet je in een eerste berichtje?
Na het uitwisselen van de contactgegevens werd er veel geappt. Nathalie had zich voorgenomen deze keer niet als eerste iets te sturen. Ondertussen probeerde Hugo zorgvuldig een berichtje samen te stellen. Toen hield ze het niet meer.
Volgens Hugo begon ze best formeel. “Ik zei, je mag wel ‘je’ zeggen,” lacht hij. Nathalie reageert verontwaardigd.“Ik zei toch geen ‘u’?!” Maar de toon van een eerste berichtje vond ze wel belangrijk. “Je gaat ook niet beginnen met ‘Hey dude’..”
Een badeend en een boekje
De eerste date was in het restaurant waar Nathalie ook haar andere dates had. En dat was eigenlijk niet de bedoeling. “Ik wilde nu juist iets anders, maar het andere restaurant bleek dicht te zijn!”
Ze hadden allebei wat voor elkaar meegenomen. Zij voor hem een boekje, hij voor haar een badeendje. Hugo legt lachend uit dat dat een programmeur dingetje is. “Als je ergens niet uitkomt, vertel je het aan het eendje. Dan kom je erachter waar het probleem zit.”
Nathalie merkt plagend op dat hij de enige is die dat doet. “De anderen doen het nu ook!” roept Hugo.
Verliefde gevoelens
Is het oké als ik haar nu al app? Ik moet haar weer zien!
De date duurde langer dan verwacht. De tijd ging sneller dan ze doorhadden. Achteraf dacht Nathalie al dat dit hem wel eens kon zijn. Ze vertelt dat ze best snel verliefd wordt en over de app al geïntrigeerd was.
“Maar na de eerste date ging het echt borrelen.”
Ook hij voelde al iets. “Ik dacht, is het oké als ik haar nu al app? Ik moet haar weer zien!”
Gekeurd door familie en vrienden
Daarna ging het snel met minimaal één date per week.
“Toen moest ik hem nog verleiden tot een officiële relatie,” zegt Nathalie met een glimlach. “Als je het aan Hugo vraagt, was het al officieel vanaf het eerste appje.”
Na een paar maanden ontmoette ze zijn familie bij een etentje. Nuchtere Friezen, dus een beetje terughoudend. Nathalie vroeg zich af of ze haar wel leuk vonden. Ze maakte zich onterecht zorgen. “Het zijn heel lieve mensen.” Haar familie ontmoette hij wat later.
Haar vriendinnen wilden hem natuurlijk graag keuren. Dat deden ze tijdens spelletjesavonden. “Daar ben ik wel doorheen gekomen denk ik,” lacht Hugo.
Het perfecte huis
Na een half jaar gingen ze samen op huizenjacht. Maar niet in de stad van de ander. De huizen die ze tussen hun woonplaatsen in bekeken, vielen niet in de smaak. “De één had asbest, de ander was een soort krot..”
Toen zagen ze een huis in haar geboorteplaats. Door de slechte foto hadden ze niet veel hoop. Ze werden positief verrast toen ze toch gingen kijken.
Ze deden een bod – dat werd overboden. Tot ze werden gebeld door de makelaar. De hoogste bieder zag ervan af. Hugo wilde er nog even over nadenken. Nathalie niet. Ze belde de makelaar meteen terug. “We doen het!”
Leren samenwonen
Zij heeft ruimte nodig. Hij vindt dat prima.
In het begin was het samenwonen wennen. “Nu we er eenmaal zaten, dacht ik: ‘oh, dit is best een grote stap!’” Door miscommunicatie was er soms wat struggeling. Ze besloten het er elke week open over te hebben. “Wat werkt voor jou, wat werkt voor mij.”
Dat doen ze nog steeds. Ze hebben hun eigen manier gevonden. Met allebei een plek om zich terug te trekken. “En dan wel een knuffel of kusje bij de ander kunnen halen.”
Nathalie gaat af en toe een paar dagen weg. Soms een paar weken. Collega’s zijn verbaasd dat dat mag. Maar ze heeft die ruimte nodig. En Hugo vindt dat prima.
Het fijnste aan samenwonen vinden ze dat de ander er elke dag is. “Ik houd van zijn passie. Niet alleen voor mij, maar ook voor zijn familie. Je ziet in zijn ogen hoeveel liefde hij te geven heeft.” Ook hij ziet zoveel liefde bij haar. “De energie en aandacht die ze voor iedereen heeft, is heel bijzonder.”
Een romantisch huwelijksaanzoek
Ze gingen steady; het onderwerp trouwen kwam ter sprake. “Ik vroeg voor de grap wanneer hij me ging vragen,” zegt Nathalie. “Voor de grap?” Hugo kijkt haar aan. “Alleen maar elke week, elke dag, elk uur en elke minuut…” Nathalie verklaart lachend dat ze niet zo geduldig is.
Door zijn tips wist ze dat hij haar in juni zou vragen. De maand dat ze elkaar hadden leren kennen, dacht hij. Dat bleek juli te zijn.. Maar hij kon niet meer wachten. “En anders was ik op één knie gegaan!” lacht Nathalie. Hij had de hele maand volgepland met dates. Dan bleef het een verrassing op welke dag hij haar zou vragen.
Op dé dag had zij eigenlijk geen zin in een lange wandeling. Ze wilde de date overslaan. Hij stond erop om toch kort te gaan. Toen vermoedde ze al wat.
Het was een mooie zomerse dag. Bij het water ging hij op één knie. Omdat ze het al zag aankomen, reageerde ze een beetje lacherig. “Maar het was een mooi moment. Er vlogen twee witte vlinders langs. Het symbool van mijn overgrootvader.”
Binnen twee weken was alles voor de bruiloft geregeld. In het kerkje in het natuurgebied van het aanzoek de ceremonie; familiefoto’s, taart en – natuurlijk – een spelletje weerwolven in de orchideeënhoeve en afsluiten in een Chinees restaurant.
Ervaring met PartnerSelect
Ik had het gevoel begrepen te worden door mijn matchmaker.
Allebei zijn ze blij dat ze zich hebben ingeschreven bij PartnerSelect. Ze hebben het gevoel dat ze begrepen werden door hun matchmakers. Bijzonder, vinden ze. Ook werd er altijd goed geluisterd naar feedback.
Nathalie geeft als tip dat je de matchmaking moet zien als een leuk avontuur. “Hopelijk kun je er wat uithalen, maar je kunt er sowieso wat van leren.”
Daar moet je overheen stappen.
Hugo adviseert om jezelf minder druk op te leggen. Hij snapt dat het ongemakkelijk kan voelen om vreemden te betalen om voor jou een partner te zoeken. Maar daar moet je echt overheen stappen, vindt hij.
De toekomst
Hugo grapt wel eens dat ze nog 60 jaar mee moet. “En ik ben al een jaartje ouder, dus nu nog maar 59 jaar,” lacht Nathalie.
Het ziet ernaar uit dat dit stel nog heel veel jaren lachend samen verder gaat. Met nóg meer huisdieren, als het kan één of twee kinderen en natuurlijk … heel veel spelletjes.
Je eigen succesverhaal?
Wil jij net als Nathalie en Hugo ook samen met iemand kunnen lachen en een leven opbouwen? Doe de slagingskanstest en kijk eens wat PartnerSelect voor jou kan betekenen. Je kunt ook vrijblijvend contact opnemen. We helpen je graag jouw liefde te vinden. Word jij ons nieuwe succesverhaal?
Door: Annabel Molleman
