Jan & Joke

“Ik heb geen idee hoe dit moet hoor. Wat moet ik vertellen?”
“Ja, dat gaat zij nou juist allemaal vragen! Ik was zenuwachtiger voor het intakegesprek dan voor dit.”
Ik zit aan de keukentafel bij Jan (72) en Joke (65). We zijn in Well, Limburg. Anderhalf uur rijden van Jan uit Werkendam. Daarom is hij vaak voor een langere periode bij haar. Nu is hij er drie weken geweest. “Zijn koffertje staat alweer klaar. Morgen is hij weg. Dan mis ik hem wel hoor!”

Jan en Joke werden twee jaar geleden aan elkaar voorgesteld door de matchmakers van PartnerSelect. In een jaar groeiden ze erg naar elkaar toe. Ze blijken veel gemeen te hebben en ontdekken nog steeds grappige overeenkomsten. ‘Klef gedoe’, dacht Jan voorheen als hij oudere mensen hand in hand zag lopen in de supermarkt. “Nu doe ik het zelf!” Eén van de twee zoekt altijd de hand van de ander.
Hier vertellen ze hoe het begon.

Zo verdomd alleen

“Nouja het was ‘ik voel me zo verdomd alleen’ hè,” antwoordt Jan als ik hem vraag waarom hij koos voor relatiebemiddeling. Hij vertelt dat hij de eenzaamheid vooral ’s avonds of op verjaardagen voelde. Jan is 45 jaar getrouwd geweest. Toen zijn vrouw overleed, verloor hij zijn maatje. Even heeft hij via datingssites geprobeerd een nieuwe partner te vinden. Hij weet nog dat hij een keer tot 2:00 uur ’s nachts zat te chatten met een leuke vrouw. Zij grapte dat hij toch niet naar haar toe durfde te komen. “Toen dacht ik, hoppa, ik stap in de auto!” “Ja, je moet hem niet uitdagen hoor!” lacht Joke. Maar de zoektocht bleek toch te snel na het verliezen van zijn vrouw. Jan was nog niet klaar voor een nieuwe liefde.

Het verlies en de nieuwe zoektocht

Hij verwerkte het verlies door bij zijn zoons te klussen. “Ik zal eens een goede site voor je opzoeken,” zei zijn zoon tegen hem. Na wat speurwerk kwam hij bij PartnerSelect. De intake bij Jan thuis was een fijn gesprek. Al snel deed hij ook mee aan verschillende singleactiviteiten in Den Bosch en de Oostvaardersplassen. Jan merkte dat hij er toch nog steeds moeite mee had om zich open te stellen. Was het nog te vroeg? Hij besloot zich uit te schrijven.

Acht maanden later voelde hij zich er klaar voor. Zonder opnieuw de intake te hoeven doen, kon hij zich weer inschrijven. Al snel kreeg hij weer voorstellen. “Eentje woonde te ver weg, eentje was te oud..” “Ja die vond jóu te oud” merkt Joke op. “En met eentje werd het na een paar keer koffie drinken gewoon niks,” gaat Jan verder. Joke was Jan’s vijfde voorstel. Net als bij de anderen, ging Jan er met open vizier in. Hij zegt dat hij niet speciaal op de persoonsbeschrijving afging. “En de foto?” Ze moeten lachen. “Je bleek achteraf toch mee te vallen,” zegt Jan.

Een zwerfhond op liefdespad

Joke verloor haar man na 26 jaar lang gelukkig getrouwd te zijn geweest. Tussen kerst en Oud & Nieuw zag ze een uitzending van Kijken in de Ziel. Het ging over de ‘achterblijvers’. “Die man kon het goed verwoorden. Hij voelde zich net een ..” – “Zwerfhond” vult Jan aan. “Ja! Een zwerfhond. Ik had precies hetzelfde gevoel. En ik was er klaar mee.”

Joke is schoonheidsspecialiste. Een klant die ze al 40 jaar kent vertelde haar in die periode dat hij op liefdespad ging. Joke’s nieuwsgierigheid was gewekt. “‘Hoe gaat dat dan?’ vroeg ik. ‘Ik ga de liefde zoeken,’ zei hij.” Drie maanden daarna belde ze PartnerSelect. Ze was toen 12 jaar alleen. “123 in godsnaam, dacht ik. Ik ga het proberen.” Ze weet nog dat ze tijdens het intakegesprek zei dat ze het liefst een man zonder kinderen wilde. “Mijn consulent overtuigde me er toen van dat kinderen juist voor plezier kunnen zorgen. Dan zie je dat je er heel anders naar kunt kijken. Dat je een idee in je hoofd hebt, wil niet zeggen dat dat het goede is. Nu ben ik heel blij met de kinderen van Jan.”

Voorstel nummer 5

Ook Joke ging bij de voorstellen altijd uit van het positieve. Ze vertelt over haar dates. Met de eerste kon ze het goed vinden, maar hij twijfelde over haar. “Ik vond dat hij een beetje snel afhaakte.” Twee mannen waren jonger dan zij. Niet handig, omdat zij het werken nu juist afbouwt. “En je mag eigenlijk niet afrekenen op uiterlijk, maar dat doe je toch een beetje.” – “Ja, die was kort en dik toch?” zegt Jan grappend. “Die had geen postuur om over naar huis te schrijven. Maar als het nou echt zou klikken..”
Daarna kwam een onverzorgde man. Ongeschoren en niet fris. Geen goede match voor een schoonheidsspecialiste. “Dit heb ik ook meteen gemeld. Er werd goed geluisterd.” Joke stond bijna een jaar ingeschreven. Ze heeft veel gebeld met haar matchmaker. Die stond altijd voor haar klaar. Bijvoorbeeld als ze het moeilijk had tijdens de feestdagen. “Je mag me altijd bellen, zei ze. Zo fijn!”

Uiteindelijk kwam voorstel nummer vijf. “Ik zag zijn profiel en dacht, wat een stoere!” Joke doet met haar armen over elkaar na hoe Jan op de foto stond. “En gouden handjes hè,” zegt Jan. “Nee nee, dat je heel handig was stond er niet eens in!” Het vele reizen sprak haar aan. Over zijn 7 jaar oudere leeftijd twijfelde ze wel een beetje. “Jeetje, dacht ik.” Maar ze dacht aan alle voorbeelden van fitte oudere mannen uit haar omgeving. “Ik moet die man ontmoeten, dacht ik.”

Jan van Japan vs. Jan van Werkendam

“Ik vond zijn stem eerst niet leuk!” zegt Joke lachend als ze vertellen over hun eerste telefooncontact. “Dat ligt ook aan mijn stemming,” grinnikt Jan. Maar hij rookte toen ook nog. Tijdens hun eerste afspraakje, liet Joke meteen blijken dat ze dit niks vond. “En toen is hij meteen gestopt.” “Nou,” nuanceert Jan, “Ik was er al lang over aan het denken. En toen kwam Joke. Ik dacht, wat ik nu tegen kom, laat ik niet voor een sjekkie gaan.”
Hun eerste date was in een hotel in Cuijk. Koffie, een broodje, een wandeling door het dorp. “Welke datum dit was? 23 december? Onee, dat was met die andere man,” zegt Joke. “Jan van Japan, die had ik leren kennen op een groepsreis en op die dag hadden we een reünie. Ik vond hem tijdens de reis wel interessant. Maar het bleek toch niet te passen.” Het moest dus Jan van Werkendam worden. Op 24 december zagen Jan en Joke elkaar voor het eerst. Allebei hadden ze sterk het gevoel dat ze elkaar beter wilden leren kennen.

Een verrassing voor de deur

Na nog een kopje thee begint Joke vrolijk aan een nieuw verhaal. “Ik ben in januari jarig..” – “Oh god ja” zucht Jan meteen met een glimlach. “Die week ervoor vroeg Jan mijn adres. Waarom wil je dat weten, vroeg ik. Daar kom je wel achter, zei hij.”
Op haar verjaardag ging de bel. Voor de deur stond een enorme vaas, hélemaal vol bloemen. “Daar staat de vaas nog.” Joke wijst naar een mooie glazen vaas op de kast. “Toen moest ik dat aan de mensen gaan uitleggen. En we hadden nog maar twee dates gehad!” Joke moet weer lachen als ze eraan terugdenkt. “Ik dacht, wat heb ik nou aan m’n fiets hangen.”

Vast in de parkeergarage

Daarna hadden ze regelmatig contact. Tijdens haar wintersport appten ze veel. “Fotootjes sturen en flauwekul.” “Toen ik terug was, zouden we naar Venlo gaan.. ”
“Nee Roermond, schat.”
“Maar toen dacht ik, kom maar hier naartoe.” Het was de eerste keer dat Jan bij Joke thuis kwam. Jan: “Maar ze was afstandelijk. Voorzichtig. Dat stond ook in haar persoonsbeschrijving. Ik ben een geduldig mens, zei ik tegen haar. Ik wacht wel tot jij mijn hand pakt.” Toen ze samen in de outlet van Roermond waren en er noodweer uitbrak, stonden ze 2,5 uur lang vast in de parkeergarage. Ze hebben veel gepraat. Daarna voelden ze het allebei. “Bij mij was dat het moment dat de oogkleppen af gingen,” zegt Joke. Jan weet nog goed dat Joke hem bij het afscheid een kus op de mond gaf. Dat had ze nog nooit gedaan. Daarna kreeg hij een kaart. Van je vriendinnetje Joke stond erop.

Joke zegt dat ze zich door gebeurtenissen uit het verleden moeilijk kan openstellen. Jan geeft haar de tijd. Nog steeds. Ze wonen bewust nog niet samen. “Waarom zou je binnen 3 maanden moeten trouwen?” Wel spraken ze na Roermond wekelijks af. Blijven slapen, deden ze nog niet. Maar ze vonden het wel ongezellig dat ze ’s avonds niet samen een borreltje konden drinken. Toen Jan een hotel in Arcen wilde boeken omdat hij niet helemaal terug wilde rijden, hakte Joke de knoop door. Hij mocht blijven slapen. “En hij heeft zich keurig gedragen!”

Verkeringsceremonie

Jan vertelt dat ze in dat jaar heel erg naar elkaar toe zijn gegroeid. Ze denken over veel hetzelfde. “Niet spannend, zou je denken. Maar dat is het wel.” Hij heeft voor zijn werk de hele wereld over gereisd. Toen hij met zijn vrouw had besloten om samen te gaan reizen, overleed ze. “Dat laat ik niet nog een keer gebeuren.” Samen met Joke is hij drie weken naar Maleisië geweest. Een magneet van een spectaculaire vuurwerkfoto van hun tweeën hangt op de koelkast.
Jan zegt dat hij op reis wel even moest wennen. “Met mijn werk kwam mijn koffer altijd vanzelf in het hotel. Nu moest ik met een zware koffer rondsjouwen!”
Joke stoot hem lachend aan.
De groep waarmee ze op reis waren, had voor hen een verkeringsceremonie voorbereid. Moesten ze samen op een schommel gaan zitten. Overal bloemetjes; “We hebben in de kreukels gelegen van het lachen!”

Andersom neemt ook Joke Jan mee. Zij gaat al 40 jaar skiën. Hij op zijn 18e voor het laatst. “Dat gaan we proberen,” dachten we. Na een paar keer oefenen in Landgraaf, gaan ze in het voorjaar op wintersport. In het najaar staat er een reis naar Vietnam op de planning.
Zo zijn er nog veel meer dingen die ze samen leuk vinden. Bijvoorbeeld naar de sauna. “Dan zeggen we op zondag, ‘ik heb wel zin in een bubbeltje’ en gaan we een paar uur naar de thermaalbaden.”

Bijzondere toevalligheden?

Allebei vinden ze het bijzonder dat ze nu juist de dingen samen kunnen doen die ze tijdens hun huwelijk niet deden. Nog steeds komen ze achter gekke overeenkomsten en toevalligheden. Zo hangt de fiets van Joke’s man in de garage. Toen Jan deze een keer pakte, geloofde hij zijn ogen niet. Het was exact dezelfde fiets als hij thuis heeft. En toen ze in het Kurhuis sliepen nadat ze naar de musical The Lion King waren geweest, herkenden ze allebei het marmer in de badkamer ergens van. Het bleek hetzelfde marmer te zijn als dat van de grafstenen van hun overleden echtgenoten. Zijn vrouw heette Petra, haar man heette Peter.. “En zo zijn er nog veel meer bijzonderheden.”

Samenwonen is het eindstation

Hoewel ze nog wel zien hoe het loopt, willen ze uiteindelijk samen beginnen aan een nieuwe start in een nieuw huis. Joke woont nu 26 jaar in Well. “Het huis verlaten is voor mij best een dingetje.” Maar ze zou in de toekomst wel wat dichter bij zijn kinderen en haar nichtjes, haar enige familie, willen wonen. “We moeten kijken hoelang we het hier volhouden met de tuin,” zegt Jan.
Ze antwoorden in koor dat ze niet willen trouwen. “Eén keer is genoeg.” Een samenlevingscontract willen ze wel. “Waar moet ik naartoe bellen als zij stopt met ademen?” dacht Jan toen hij deze week een keer wakker lag. “Daar schrok ze wel een beetje van. Had ze het meteen over een wilsbeschikking enzo.” Lachend zegt hij dat hij alleen wil weten wie hij moet bellen. “We hebben één groot verschil: zij raakt vaak in paniek, ik nooit.” Maar verder zijn er geen irritaties. “Hij is uitermate netjes!” En allebei hebben ze dezelfde droge, cynische humor. Ze lachen veel samen. “Dat is denk ik het aller-aller belangrijkste. Samen kunnen lachen,” voegt Joke daaraan toe. Ze laten elkaar in hun waarde en zeggen op een nette manier waar het op staat.

Tips voor mensen die op zoek zijn naar de liefde

Joke: “Probeer iemand niet over de streep te trekken als het klikt. Gun iemand de tijd.”
Jan: “Je moet naar elkaar toe groeien.”
Elkaar begrijpen is belangrijk. Jan en Joke gaven dan ook de voorkeur aan iemand die zijn of haar partner is verloren in plaats van iemand die is gescheiden. Een groot verschil, vinden ze. “Je begint allemaal met een rugzak,” knikt Jan.
“En wees eerlijk” zegt Joke. “Geen mooie verhaaltjes.”
In maart hebben ze zich precies een jaar geleden samen uitgeschreven bij PartnerSelect. “Dus mocht je je nog bedenken, vóór die datum alsjeblieft,” grapt Joke. Ik stel voor dat ze het kunnen vieren. Joke zegt lachend dat ze wat af vieren. En dat doen ze. Ze zien wel hoe het loopt. Allebei hebben ze genoeg levenservaring om zich aan te passen. Ze zijn avontuurlijk en hebben talloze plannen. “Als we alles nog willen doen wat er op ons lijstje staat, mogen we dan 150 worden?”

“Je wordt echt opnieuw jong,” zegt Jan met een glimlach. Joke kijkt hem aan. “Ik had dit nooit durven dromen.”

Door: Annabel Molleman