Hanny & Jan

Dachten ze nog verliefd te worden na het wegvallen van hun partners? “Absoluut niet.” Toch gebeurde het. Na een periode van alleen koken, verhuizen en reizen, hebben ze in elkaar een maatje gevonden. En meer. Drie weken na hun ontmoeting zaten ze al samen in Frankrijk. Ze hebben nog veel plannen. Hij heeft zijn oude caravan opgeknapt, zij een e-bike aangeschaft.

Dit is het verhaal van Hanny (68) en Jan (71). Het verhaal van een tweede grote liefde.

Op jezelf teruggeworpen

Tien jaar geleden was Jan’s vrouw net met pensioen. Hij wilde korter gaan werken. Ze zaten vol plannen. Maar het liep anders. Na een kort en hevig ziekbed overleed ze. Jan viel in een enorm gat. Achteraf was hij blij dat hij zijn baan nog had. “Dat hielp me erdoorheen te komen,” vertelt hij. “Ik liep rond als een zombie. Ik ging wel naar mijn werk, maar vraag me niet wat ik heb gedaan.” Het duurde een tijd voordat hij langzaam nieuwe energie kreeg, weer echt onder de mensen kwam.

Jan heeft altijd een druk sociaal leven gehad. Elke zondag gaat hij met een ‘hecht cluppie’ fietsen en twee keer per week bridgen. Daarnaast past hij een dag in de week op zijn kleinzoon. Maar door Corona viel veel weg. De Lockdown sloeg in volle hevigheid toe. “Dan word je op jezelf teruggeworpen.”

Weer zo goed als nieuw

De afgelopen jaren is hij verschillende keren geopereerd. “Ik wilde naar vrienden in Argentinië, maar kon bijna niet meer lopen,” zegt hij nu met een lach. “Dus die heupoperatie moest eerst.” Drie jaar geleden kreeg hij een volledige check. Net als zijn vader bleek ook hij hartproblemen te hebben. Hij kreeg 5 bypasses. Eind dat jaar was de andere heup aan de beurt. “Dat heb ik allemaal dapper in m’n eentje doorstaan.”
– “Nee hij is geen afhankelijk mannetje,” merkt Hanny op. Hij doet alles zelf. Zo heeft hij ook een hekel aan kant en klare maaltijden. “Ik kook altijd zelf.” Jan vertelt lachend dat dit begon in zijn studententijd. “Dat eten in de Mensa was verschrikkelijk! Die sla alleen al, die zou zandvrij moeten zijn..” Met zijn huisgenoten nam hij zich voor dat zij dat ook wel konden. En beter. “Toen begon de rebellie al een beetje,” grinnikt Jan.

De keuze voor relatiebemiddeling

Onafhankelijk of niet, een paar jaar geleden begon het te knagen. De gedachte om toch weer een maatje te zoeken. “Ik heb het lopen uitstellen. Zal ik het doen of niet.” ‘Dit is te gek voor woorden,’ dacht hij begin vorig jaar.
“En daarbij was ik weer zo goed als nieuw!” grapt hij. Hij zag een kennismakingsaanbod en schreef zich in. Links en rechts had hij wel eens apps als Tinder geprobeerd, maar dat zag hij totaal niet zitten. De keuze voor PartnerSelect was gebaseerd op het intakegesprek. “Op persoonlijk niveau contact, dat sprak me aan.”

Alleen verhuizen, alleen op reis

Hanny vertelt dat haar verhaal in zekere zin vergelijkbaar is. Ook haar man is na een kort ziekbed overleden. En ook zij hadden plannen. Ze zaten midden in een verhuizing. De verhuisdozen waren al gepakt. “Ik ben in de actiestand gegaan,” vertelt ze. “Zo reageer ik. Dat is soms vervelend, maar soms handig.” Ze woonden in een omgebouwde boerderij. Haar dochter zou in het grote huis gaan wonen. Hanny had het gevoel dat ze door moest zetten. Vlak nadat haar man was overleden, is ze dus toch verhuisd.
“Er zat iets in van overleven.” In de twee jaar dat ze alleen was, had ze een gevoel dat ze door moest. Zo ging ze alleen naar hun huisje in Frankrijk. “Alleen reizen is niks aan, maar op dat moment laat je het niet toe dat je het eigenlijk maar half wat vindt.” – “Ja ik heb het ook allemaal gedaan,” reageert Jan. “Niks aan.”

Een waakvlam

Hoewel het goed met Hanny ging, voelde het leeg. “Op zaterdagmiddag om 17:00 uur wordt het wel heel stil. Iedereen zit dan in zijn eigen stulpje.” Als ze nu terugkijkt, heeft ze met zichzelf te doen. “Nu ik knetterverliefd ben, denk ik: oja, dit heb ik zo gemist! Op dat moment sta je daar niet zo bij stil.”

Jan omschrijft de periode alleen alsof hij de hele tijd op een waakvlam heeft gestaan. Hanny vindt het een mooie metafoor. “Dat je het leven accepteert, maar dat er geen vuur is.” Ze zijn het erover eens: je leven vullen met activiteiten is nog steeds iets heel anders dan een relatie hebben.

Geen hokjes bij bemiddeling

Als iemand zijn partner verloor, propageerde Hanny altijd een relatiebemiddelingsbureau. “Toen dacht ik, oh god, nou moet ik dat zelf gaan doen!” Ze was bang dat ze bij relatiebemiddeling in een hokje geplaatst zou worden. Daarom koos ze voor PartnerSelect. Het intakegesprek, van mens-tot-mens, sprak haar aan. Maar ze voelde zich ook bezwaard. Het was twee jaar geleden dat haar man overleed. Ze twijfelde of het al wel weer kon, op zoek gaan naar de liefde. Ze had het er met vrienden over. “Ik ging helemaal blozen,” zegt ze. “Want je kunt dan wel een hele piet zijn, maar dit zijn kwetsbare dingen.”

Tijdens het intakegesprek benadrukte Hanny dat ze – hoewel ze heeft gestudeerd – niks met de academische wereld had. Jan moet lachen: “Nou zit je met mij opgescheept.” “Dat neem ik op de koop toe,” plaagt Hanny. Ze pakt zijn hand vast. “Nee dat is maar een voorbeeld van dat ik niet in een hokje gestopt wilde worden. Daarom vond ik die bemiddeling voor hoger opgeleiden ook niks.”

Waar ontmoet je iemand?

Als we het hebben over hoe ze tot relatiebemiddeling kwamen, vertelt Jan dat hij een televisieprogramma zag over een club ouderen die aan elkaar werden gekoppeld. “Dat prikkelde mijn nieuwsgierigheid om ook op zoek te gaan. Maar waar ontmoet je mensen op onze leeftijd?

“In de kroeg denken ze natuurlijk, wat doet die oude zuiplap hier?” Hij moet lachen bij het idee. “Kan ‘ie niet thuis een whiskeytje doen?”
Vrienden hebben wel eens goed bedoeld gezegd dat hij ‘zo een nieuwe vrouw kon vinden als ‘ie zou willen’. Daarnaast zijn er mensen die zeggen ‘Ik begrijp niet dat jij alleen bent, je bent zo’n leuke vent!’ Ook Hanny kent zulke uitspraken maar al te goed. Lief bedoeld, maar daar heb je niet altijd behoefte aan.

Het eerste voorstel

Hanny weet nog goed hoe leuk ze het intakegesprek vond. “Het was fijn en we hadden lol. Ook mijn persoonsbeschrijving was gewoon goed. Ik heb er niks aan veranderd.” Maar de foto erbij vond ze lastig. “Daar heb ik altijd zo’n hekel aan.” Hier is Jan het mee eens. “Ik vond het afschuwelijk, die foto. Heb ik altijd de pest aan gehad. Ik sta liever achter de camera.”

Jan kreeg een voorstel waarmee hij op date ging. De tweede afspraak voelde raar. Er was niks mis, maar er was totaal geen klik. “Ik heb ruim een dag lopen denken wat ik ermee moest.” Op gevoel sloot hij het af. Op het tweede voorstel reageerde hij meteen positief. “We zien wel, dacht ik.”

Hanny vond de foto die ze bij haar eerste voorstel kreeg in eerste instantie maar weinigzeggend. De beschrijving sprak haar meteen aan; qua reizen, interesses, en hoe hij in het leven stond. Toch twijfelde ze even. “Mijn zoon zei nog: kun je niet vergelijken?” Jan moet hard lachen. “Nee, het was maar een keuze uit één!” Hanny sprak zichzelf toen streng toe. “Ik dacht, en nu is het afgelopen. We zijn allemaal volwassen mensen, zit ik hier te twijfelen door die foto. Ik ga gewoon koffie drinken met die man!”

Inspiratie uit First Dates en PartnerSelect tips

“Er ging wel even iets mis,” lachen ze als ze vertellen over het eerste contact. Hanny zat in Frankrijk en was pas later weer bereikbaar. Jan had de voicemail ingesproken maar hoorde maar niks. Gelukkig is het toch snel gelukt om iets af te spreken. “Hoe doe je dat ook alweer, dat daten?!” Hanny had veel aan de tips op de site. Ze haalde zelfs inspiratie uit First Dates. Jan ook. “Maar oh, die plaatsvervangende schaamte af en toe.”

Een koffie en wandeling door het bos

“En wat doe je dan aan hè,” zucht Hanny. “Je voelt je net een klein meisje.” Het werd een jurk. Ze spraken af in een mooi bosgebied voor een kop koffie op een leuk terras. Hanny vertelt lachend dat ze dacht dat ze daar ontspannener zat dan het daadwerkelijk was. “Ik zei meteen: ik ben wel lid van GroenLinks. En een beetje feministisch.” – “Ja, ze sloeg er even een paar paaltjes in.”

“Maar hij werd er niet warm of koud van.”

Ze denken met veel plezier terug aan die eerste date. Het voelde al heel snel vertrouwd. Zij rekende als vanzelfsprekend af terwijl hij naar de wc was. “Ja ik ben heel efficiënt,” verklaart Hanny. Daarna maakten ze een wandeling. “En ik mocht, van m’n dochter, eigenlijk helemaal niet alleen met een man naar de bossen!”

Diepgaande gesprekken

Voor Jan was het een wereld van verschil met de eerste date. Beiden hadden het gevoel dat het iets kon worden. Ze maakten direct een afspraak voor een week later. Hanny had nog in haar hoofd dat dit neutraal terrein moest zijn, maar dit was eigenlijk nergens meer voor nodig. Ze spraken thuis af en gingen uit eten.
Ze vertellen hoe fijn het was om weer eens samen met iemand naar een restaurant te gaan. De gesprekken gingen alle kanten op. “Er kwamen steeds meer verhalen naar boven,” vertelt Jan. “We hadden het ook over onze overleden echtgenoten. We praten daar allebei makkelijk over.” Hanny denkt dat het kwam doordat de vertrouwdheid er zo snel was. Jan: “Ik dacht, jeetje, ik zit hier jou dingen te vertellen die vrienden niet eens weten.”

Aan elkaar zitten

Allebei moesten ze de liefde opnieuw ontdekken. Hanny weet nog dat hij haar meenam naar een mooi park in de buurt. “Ik wilde iedere keer aan ‘m zitten.” Hanny pakt lachend Jan’s arm. “Ik zei tegen mezelf, dat kan nog helemaal niet; gedraag je!” Het was niet te missen: ze was verliefd!
“Nee,” zegt Jan. “Dat was al veel eerder. Jij raakte me tijdens de eerste ontmoeting al veel aan!” – “Nee toen praatte ik gewoon met m’n handen!” Ze pakken elkaar lachend even goed vast en gaan verder met hun verhaal.

Na drie weken samen op vakantie

“Toen zei ze opeens dat ze volgende week naar Frankrijk zou gaan,” zegt Jan nog steeds een beetje verontwaardigd. “Ging net net ergens naartoe, gaat ze weg. Ik dacht, hoe kun je dat nou doen?” Hanny weet nog dat hij echt een beetje boos was. Maar zij gaat altijd in augustus naar Frankrijk. “Ik dacht, we hebben kennisgemaakt. Na de vakantie kijken we verder.”
Maar Jan schudde Hanny wakker met zijn bezwaar. ‘Dan ga je toch mee?’ vroeg ze spontaan. Hij stemde in. Het was heel vanzelfsprekend. Drie weken nadat ze elkaar hadden ontmoet, gingen ze samen op vakantie. Naar hun nieuwsgierige vrienden stuurden ze cryptische foto’s. Ze kunnen er nog steeds hard om lachen.

Tijd voor elkaar of tijd voor de kinderen

Hun kinderen waren blij voor hen. Jan’s dochter gaf hem voor de eerste date al kledingadvies. ‘Je moet wel een nette broek en overhemd aandoen!’ Ook de ontmoeting met elkaars kinderen was fijn.
Hanny weet nog wel dat Jan het lastig vond dat zij met haar dochter en kleinkinderen op één erf woont. “De kleinkinderen hadden strikte instructies om niet naar oma te gaan als Jan er was,” lacht hij. “Ik weet nog hoe ze een keer heel grappig voor het raam stonden te zwaaien.”

Het enige waar ze tegenaan lopen, is dat ze minder beschikbaar zijn voor de kinderen. Ze passen allebei een dag in de week op de kleinkinderen. Maar deze tijd moeten ze nu delen met de tijd voor elkaar. “We nemen de kinderen hier goed in mee,” zegt Hanny. “Ze realiseren zich ook dat we minder beschikbaar zijn.”

Een feest van herkenning

Ze zijn nu 7 maanden samen. “Bizar hè!” Als je ze zo ziet zitten, lijken het er veel meer. “Het vertrouwde gevoel zit in veel dingen.” Hanny probeert de liefde die ze voor hem voelt onder woorden te brengen. “Het zit in simpele dingen zoals de manier van op vakantie gaan, en in ingewikkelde dingen als hoe je met de kinderen omgaat. De essentie, hoe we in het leven staan, is hetzelfde.” Eigenlijk is het ook niet gek, vinden ze. Ze komen uit dezelfde tijd. “Het is een feest van herkenning,” vindt Jan.

Het leukste aan hem vindt Hanny dat hij zo lief en rustig van aard is. “Hij is zo’n lief attent mens.” Jan vindt het gewoon heerlijk om samen te zijn. “Gaandeweg ontdek je, jeetjemina, wat een verschil met alles alleen doen. Nu denk ik, hoe heb ik dat al die tijd alleen kunnen doen?”

Trouwen mét hoedje?

Voorlopig blijven ze heen en weer hoppen. “We hebben nu min of meer een vast schema. Dat gaat hartstikke goed.” Ze hoeven nog niet samen te wonen.
De caravan, waarvan Jan niet meer zeker wist wat hij ermee moest, heeft een opknapbeurt gekregen. Ook wandelen ze veel en gaan ze samen fietsen.
“Het moet zich allemaal een beetje zetten,” zegt Hanny. “Je bent natuurlijk iets gewend van je vorige relatie. Zo deed ik meer los van elkaar, maar gaat Jan veel meer mee. Heel gezellig!” Bij de vraag of er nog trouwplannen zijn, kijken ze elkaar lachend aan.
“Hanny heeft een ideaal beeld van een speciale dag. Mét hoedje.”

Tips voor mensen die zich overwegen in te schrijven

“Mensen vinden relatiebemiddeling toch nog apart,” merkt Hanny. “De drempel ligt hoog.” Maar volgens haar moet je de lat niet meteen zo hoog leggen. “Gewoon een kop koffie gaan drinken.” Jan benadrukt dat je bij relatiebemiddeling echt niet op een seks afspraak uit moet zijn. Hanny beaamt dat mensen dit soms denken.

“PartnerSelect verdiept zich in mensen,” vindt Hanny. “En het voorstel is echt niet altijd in één keer goed. Soms is de klik er niet. Maar ook dat is niet erg. Dan is het niet de match van je leven, maar heb je toch een leuke middag gehad.” Hanny zegt lachend dat mensen wel eens vragen of ze aandelen in PartnerSelect heeft omdat ze zoveel reclame maakt.

Ook Jan was tevreden met de bemiddeling. “Het is professioneel. Dat wat je helpt om iemand te vinden, zit in een pakket. Er worden condities geschept. De rest doe je zelf.”

“Maar”, waarschuwt hij, “Je moet er helemaal voor gaan. Er echt voor open staan. Als je geen serieuze poging wil doen, stop er dan acuut mee.”

“Het leven is zoveel rijker als je een maatje hebt,” besluiten ze.

“Het klinkt belachelijk,” zegt Jan, “Maar ik ben weer compleet.” Ze genieten van het samen zijn. Ook al doen ze niks bijzonders.

Door: Annabel Molleman