Eigenlijk wilden ze,Eveline & Martijn, allebei niet gaan. Zij had net te horen gekregen dat haar vader ongeneeslijk ziek was, hij had al verschillende keren meegedaan. Tóch gingen ze op 16 juni allebei op weg naar Arnhem voor de singles activiteit van PartnerSelect: de Autorally.
Nu kunnen ze bijna niet geloven hoe belangrijk het was dat ze er die dag bij waren. Ze hadden nooit kunnen bedenken dat hij een maand later al met haar kinderen en ouders op een naaktrecreatie in Kroatië zou zitten. Nu, twee jaar later, zijn ze door vele tegenslagen hechter dan ooit. Ze hebben elkaar gevonden. In zoveel.
“Hij is écht een lot uit de loterij.”
Dit is het bijzondere verhaal van Eveline (41) en Martijn (40).
Vervreemd van de volwassen wereld
Ik had eigenlijk al veel meer activiteiten uitgezocht. Het is er maar bij één gebleven..
Eveline vertelt dat ze in 2014 is gescheiden. Uit twee huwelijken is ze trotse moeder van twee jongens en een meisje. Maar als alleenstaande moeder raakte ze vervreemd van de volwassen wereld. “Ik dacht, ik spreek alleen nog maar kinderen!” zegt ze nu met een lach. In de vier jaar dat ze single was, heeft ze wat datingsites geprobeerd. Zonder succes. “Er zitten zoveel fake profielen tussen,” zucht Eveline. “En vaak draait het alleen maar om seks.” Toen zag haar moeder een reclame van PartnerSelect. “Die zei, dát moet je doen. Ik betaal wel.” Eveline hoefde er niet lang over na te denken.
“Ik vond het vooral leuk dat er ook losse activiteiten waren,” zegt ze. “En je zit er niet helemaal aan vast.” De werkwijze met persoonlijk intakegesprek maakte de inschrijving voor Eveline makkelijker. “Daardoor weet je dat de mensen die staan ingeschreven ook serieus op zoek zijn naar een partner.”
Het intakegesprek was heel ontspannen en gezellig. “Net zoals dit, met een kopje thee erbij.”
Ze vertelt dat ze het eerste contactvoorstel lastig vond. “Je gaat af op een foto en verhaaltje, maar de klik kun je daar nooit uit aflezen.” Daarom spraken de activiteiten haar zo aan. Ze had er eigenlijk al veel meer uitgekozen om naartoe te gaan. Het is er maar bij één gebleven.
Geen inschrijving, wel singles activiteiten
De eerste activiteit was natuurlijk wel spannend, maar vooral heel gezellig.
Ook Martijn kwam er snel achter dat de zoektocht via datingsites hopeloos was. “Dan heb je een keer leuk contact, maar blijk je aan het lijntje te worden gehouden.” Zich inschrijven bij PartnerSelect hoefde hij niet. Meedoen met de activiteiten wel. De eerste keer deed hij mee met de autorally in Arnhem. “Dat was natuurlijk wel even spannend, maar eigenlijk was het vooral heel gezellig.” De keer daarna reed hij de rally in Sassenheim. Daar ontmoette hij iemand waarmee het goed klikte. Ze hebben een tijdje afgesproken, maar het liep toch op niks uit.
De singles wandeling waaraan hij daarna deelnam, was een tegenvaller. Lachend denkt Martijn eraan terug. “Het was de leukste die ik heb gehad!” Eveline moet hard lachen om deze tegenstrijdigheid.
Martijn legt uit dat er een groepje dames was dat al direct had besloten dat er geen leuke mannen bij zaten. “Ze liepen een kilometer voor ons uit en wilden met niemand in gesprek.”
Met een twinkeling in zijn ogen zegt Martijn dat hij aan hen wel even duidelijk heeft gemaakt wat het doel van zo’n activiteit is. “Het hele punt is om met verschillende mensen te praten. Mensen te ontmoeten en leren kennen.” Aan die wandeling heeft hij wel een maatje overgehouden. En die wilde nog een keer een rally doen.
De bewuste Autorally voor Eveline & Martijn
Midden in een verhaal van Martijn, veegt Eveline iets van zijn t-shirt. “Lippenstift..” lacht ze. “Die heb ik net schoon aangedaan!” roept Martijn verontwaardigd.
Ze vertellen hoe de dag van de rally verliep. “Je komt binnen bij het Van der Valk hotel, meldt je aan en krijgt een drankje en hapje,” legt Eveline uit. Ze was één van de eersten. “Ik had een goede plek uitgekozen om te kunnen observeren wie er allemaal binnenkwam.”
Martijn was juist iets te laat. Er was nog één plekje over. “Begon zo’n dame al meteen non-stop tegen me aan te praten.” De lijst met koppels voor de eerste autorit werd opgenoemd. “Alsjeblieft niet zij,” hoopte Martijn. Martijn en Eveline , werd er omgeroepen. Eveline had Martijn al zien zitten. “Ik had al gezien dat hij aan een tafel zat waarbij hij steeds verder in zijn stoel zakte,” lacht Eveline.
Lol in de auto
Eveline’s eerste indruk van Martijn: gezelligheid. Het contact was direct fijn. Niet beladen en heel open. Ook Martijn’s ‘grafhumor’ viel in de smaak. Hij heeft 8 jaar als begrafenisondernemer gewerkt. “Dan kun je daar ook luchtig over vertellen.” “We hadden de grootste lol in de auto,” zegt Eveline. Natuurlijk raakten ze ook de weg nog kwijt en moest de navigatie eraan te pas komen. Iets te laat kwamen ze aan op de eerste bestemming. “Die 20 minuten waren omgevlogen!”
Tijdens de rally blijven de mannen in hun auto zitten en word je gekoppeld aan iemand die een stukje van de route mee rijdt. Drie verschillende passagiers in de ochtend en drie in de middag. Eveline en Martijn zaten die dag dus nog met vijf anderen in de auto.
Eveline & Martijn zijn verschillende types
Het is dus echt mogelijk dat je diegene vindt waar je op had gewacht!
Met de singles Autorally kom je heel wat verschillende types tegen, weet Martijn. Lachend vertelt hij wat hij allemaal heeft meegemaakt tijdens alle rally’s die hij heeft meegereden. “Er zijn ook vrouwen die op de auto’s gaan zitten azen. Soms kreeg ik al commentaar zodra iemand instapte.” Martijn noemt ze op. “Eentje vroeg of ze nou echt in een Toyota Corolla moest. ‘Jeetje, wat steriel’, zei een ander bij binnenkomst.
Ook Eveline merkte die dag uiteenlopende types op. “Er was een man die heel trots was op zijn Audi TT. Hij kon het alleen maar over auto’s hebben. En daar heb ik nou echt niks mee!” Ze vertelt dat een ander allemaal subwoofers had. Weer een ander was te oud. “Maar dat was wel een heel leuk gesprek!” Ze weet ook nog goed dat iemand die dag een paal van een parkeer overkapping eraf reed. “Weet je dat nog? Die reed zo die paal om!” Het is goed dat er op zo’n dag zoveel verschillende mensen zijn, vinden ze. En Martijn en Eveline bewijzen: het is echt mogelijk diegene te vinden waar je op had gewacht.
Pannenkoeken na afloop
Tijdens een koffiemoment tussendoor leek Martijn zo lekker te kletsen met anderen, dat Eveline besloot niet naar hem toe te gaan. ‘Waarom komt ze niet,’ dacht hij.
Na afloop was er een borrel. Met een groepje van zes spraken Eveline & Martijn af om daarna samen pannenkoeken te gaan eten. “Als Martijn toen niet meeging, was ik ook niet gegaan.” Het was nog steeds gezellig. Eveline heeft er wel over nagedacht zijn nummer te vragen. “Maar niet gedaan.” Martijn was er niet mee bezig. Maar het viel hem wel op hoe fijn en relaxed hij het met haar vond. Zonder nummers reden ze achter elkaar naar huis.
Op de kruising ging hij naar links en zij naar rechts.
De basis is vriendschap
Meteen dat weekend had Eveline spijt. Ze nam contact op met PartnerSelect en vroeg of ze in contact kon komen met ‘Martijn van de Rally’. Martijn stond open voor contact. Maar wel op vriendschappelijke basis.
Twee weken daarna volgde de eerste date. Op de camping waar ze een stacaravan heeft, haalde hij haar op. Ze zijn eerst gaan wandelen – “Toen zag jij nog dat slangetje, weet je nog?” – en hebben daarna de hele middag op het terras gezeten. Er waren veel overeenkomsten. Zowel in opvattingen als plaatsen waar ze hebben gewoond. “Er waren toevalligheden waaruit blijkt dat we net langs elkaar hebben geleefd,” zegt Eveline.
Die dag maakten ze hun verwachtingen naar elkaar duidelijk: de basis is vriendschap. De keer daarna kwam Martijn langs op de camping. Hij is de hele avond gebleven. “Jij had toen die lekkere kersen meegenomen.” Martijn kan het zich niet herinneren. Maar Eveline weet het nog goed. “Toen viel ik om en was het eigenlijk te koud voor jou, maar je wilde niet weg.” Ze hebben elkaar een lange knuffel gegeven bij het afscheid. “Niet gezoend!” Het was toen al duidelijk dat er iets meer dan vriendschap was.
Ontmoeting met de kinderen
Na vier keer afspreken was hij voor het eerst bij haar thuis. Echt serieus durfden ze het toen nog niet te noemen, maar Eveline wilde haar kinderen er graag bij betrekken. “De kinderen zijn nou eenmaal een groot deel van mijn leven.”
Ook deze ontmoeting ging heel makkelijk en goed. “Ik ben kids wel gewend,” zegt Martijn. “Maar dan zijn wij ook nog een gecompliceerd gezinnetje,” vertelt Eveline. “De oudste heeft autisme, en een vader van de kinderen kampt met psychische problemen. Ze hebben al veel gezien en meegemaakt.” Ze had haar oudste dochter dan ook goed voorbereid op de komst van Martijn. Die wilde hem vooral heel veel vragen stellen. Ze vond het leuk en begon spontaan te rappen.
“Alleen om 23:00 uur was het even mis,” weet Martijn nog goed. “Eveline had gezegd dat ik om 22:30 uur weer weg zou gaan. Dus om 23:00 uur was er even paniek. ‘Hij zou nu toch al weg zijn?!’ riep ze uit.” Maar ook dit was Martijn gewend van zijn vroegere werkervaring in de psychiatrie. Een hele geruststelling voor Eveline.
Met de billen bloot
“En toen ging ik op vakantie…” Eveline kijkt Martijn aan. Met haar kinderen en ouders ging ze een paar weken naar Kroatië. “Eigenlijk stond de vakantie in het teken van mijn ongeneeslijk zieke vader,” zegt ze. “Dat moesten we nog verwerken.” Ze hadden Martijn uitgenodigd om ook twee weken te komen. “Dat was een idee van je moeder, toch?” vraagt Martijn. “Ja,” knikt Eveline. “Ook dit was mama haar idee.” De laatste week zouden ze samen met de drie kinderen zijn. Het gezin compleet. “Hij werd meteen in het diepe gegooid. Op een naaktrecreatie.”
Hij had haar ouders één keer op de camping in Nederland gezien. “Je vader in een jurk..” voegt Martijn toe. Eveline legt uit dat haar vader crossdresser was. Daar werd altijd heel open over gesproken. Eveline komt uit een vrij gezin. Gevoelens, lichamelijke geaardheid of anders zijn, was openlijk bespreekbaar. Zo heeft ze haar kinderen ook opgevoed. “Doordat we zo vroeg al naar een naaktrecreatie op vakantie gingen, was daar geen schaamte over. En opa in meisjeskleren waren ze ook gewend.”
In het vliegtuig voor de liefde
Martijn vertelt dat hij de vakantie meteen wel een goed idee vond. “Ik ben daar heel makkelijk in. Als het niet werkt, ben ik zo weer terug.” Eveline denkt dat hij toen al wel iets meer moest voelen. “Je bent in het vliegtuig gestapt naar iemand die je bijna niet kende,” stelt ze. “Je vond me toen toch al wel leuk?” Uiteindelijk laat Martijn zijn nuchtere houding wat vallen. “Ja natuurlijk vond ik je wel leuk,” geeft hij toe. “Anders was ik niet gekomen.”
Het was een fijne vakantie. Ze hebben veel gedaan, ook met haar ouders samen. “Het was heel intiem met z’n allen,” zegt Eveline. “Heel bijzonder. Het was ongeveer een maand na onze ontmoeting.”
Het ongeluk
Daarna waren ze zo gewend om dichtbij elkaar te zijn, dat het contact intensiever werd.
“En toen kregen we vrij snel het auto-ongeluk.” Eveline vertelt hoe er een auto achterop hen knalde voor een stoplicht. Eveline’s lichaam had het zwaar te verduren. De klachten die ze al had, zoals een Chronisch vermoeidheidssyndroom, werden erger. Ze kon de trappen van haar huis niet meer op. Ook moest er een andere auto komen, omdat schakelen niet meer ging.
Uiteindelijk zijn ze een jaar geleden verhuisd naar een ruim en rustig appartement aan de rand van de stad. Voor allebei is de rust een verademing. Ook Martijn’s reuma klachten zijn na het ongeluk verergerd. “Het was een complexe en heftige tijd,” knikt Martijn. “Veel ziekenhuisbezoeken, gesprekken met de vader van Eveline’s kinderen en het overlijden van haar vader.” Eveline is dankbaar voor wat Martijn heeft kunnen doen toen haar vader overleed. “Hij regelde alles. Zo fijn om iemand te hebben die er verstand van heeft.” Tegelijkertijd was hij een enorme emotionele steun voor haar.
Allebei onzichtbare mankementen
Door alles wat Eveline & Martijn samen hebben meegemaakt, is hun relatie alleen maar sterker geworden. Ze hebben manieren gevonden hoe ze op hun eigen manier van het leven kunnen genieten. “Ook vóór Corona was ons wereldje al klein.” Een wandeling zit er voor Eveline bijvoorbeeld niet in. “Mijn spieren verzuren meteen. Ik ben altijd ontzettend moe. En de kinderen willen natuurlijk van alles doen.” Gelukkig heeft Martijn daar wel de energie voor. Zo doet hij spellen in huis, neemt hij ze mee naar buiten of gaat koken met de oudste. Maar ook hij moet goed op zijn lichaam letten. “Ik moet drie keer per week sporten om uit een rolstoel te blijven.” Ook hierin begrijpen en steunen ze elkaar. “We hebben allebei lichamelijke mankementen die je niet meteen ziet.”
Tijd voor elkaar
Eveline & Martijn halen genoeg leuke dingen uit het leven. Ze beseffen dat ze met zo’n druk gezin tijd voor elkaar moeten vinden en vrij maken. Zo hebben ze regelmatig samen een filmavond of kijken ze (historische) Netflix series in bed. Ook eten is belangrijk. Martijn kookt graag en veel. “En dat is beter dan uit eten!” In de zomer nemen ze elk jaar 1,5 week voor zichzelf. Met z’n tweeën touren ze op zijn motor door het Zwarte Woud in Duitsland. De kinderen zijn dan bij oma en de oppas op de camping. Ook zijn ze een keer een weekend vlak voor kerst naar de Ardennen gegaan. “We hadden een dik pak sneeuw,” glundert Eveline. Ze gingen uit eten; iets wat ze niet vaak doen. “Achteraf gezien, toen we zelf hadden gekookt..” begint Martijn. “Was het toch weer lekkerder!” maakt Eveline af.
Blijven praten
“We hebben niet veel, maar wat we hebben is heel waardevol,” concludeert Eveline. “En daar zijn we heel gelukkig mee.” Ze vinden het bijzonder dat ze zo op één lijn zitten. Eveline denkt dat hun relatie zo sterk is door de communicatie. Ze bespreken alles meteen. Ook als ze niet bij elkaar zijn. Hierdoor hebben ze eigenlijk nooit ruzie. “Omdat het niet gaat sudderen,” zegt Eveline.
Beiden hebben geen fijne relatiegeschiedenis. Martijn benadrukt dan ook dat hij liever gelukkig alleen is, dan ongelukkig met z’n tweeën. Maar gelukkig met elkaar, dat zijn ze. “Het allerfijnste aan hem?” Eveline denkt even na. “Zijn humor is heerlijk, zijn eten is heerlijk. Ik kan helemaal mezelf zijn, hij respecteert me. En de kinderen zijn dol op hem.” Ze vertelt dat de jongste vaak tegen hem aankruipt. ‘Ik ga even bij mijn echte vader zitten,’ zegt hij dan.
Martijn noemt het wederzijdse begrip als één van de belangrijkste dingen in de relatie. “Ze is ontzettend liefdevol.” Ook de vrijheid is voor Martijn belangrijk. “Zo fijn dat ze me op momenten ook even los kan laten.”
Toeval?
Allebei zijn ze vrolijk, optimistisch, open en relaxed. Ondanks de tegenslagen zijn ze gelukkig met wat ze hebben en wat ze kunnen doen. Ze kunnen bijna niet geloven dat ze elkaar die dag op de Autorally zijn tegengekomen. “En dat terwijl we allebei eigenlijk niet wilden gaan!” Maar in toeval geloven ze niet. En als je ze zo samen ziet, kan het ook bijna geen toeval zijn.
Deze twee horen bij elkaar.
Door: Annabel Molleman
