Lena & Peter

Ik zie meteen dat dit het stel is waar ik op sta te wachten. Hij lang en charmant; zij met mooie bos haar en stijlvol gekleed. Allebei met stralende lach. Ze zien er gelukkig uit. Hand in hand lopen ze op me af. Het is niet te missen: dit is een trots verliefd stel!

Als we gaan zitten vraagt hij of zij bij het raam wil zitten. Ze vertelt mij dat ze altijd het liefst bij het raam zit. Ze zijn nu drie maanden samen, maar het lijkt alsof ze al veel langer bij elkaar zijn. Lena (50) en Peter (59)* hebben elkaar leren kennen via PartnerSelect. Bij het eerste telefoongesprek voelden ze het allebei al; dit zou het wel eens kunnen worden!

Gekozen voor PartnerSelect

16 jaar geleden maakte Lena de keuze alleen verder te gaan met haar dochter en twee zonen. Ze was gelukkig met het leven dat ze had. Er was geen ruimte voor een man in haar leven. Toch kwamen er steeds vaker momenten dat ze behoefte had aan een partner. “Iemand die je even vasthoudt, je geruststelt en zegt dat je het goed doet.” Toen haar 18 jarige dochter haar vroeg of het niet eens tijd werd voor een vriend, wist Lena dat ze gelijk had. Een collega raadde haar aan zich in te schrijven op een datingsite. Er ging een jaar voorbij. Toen besefte ze dat als ze verandering wilde, ze het zelf moest gaan doen. Ze wilde zich niet zomaar ergens op internet inschrijven. Zo vond ze PartnerSelect. “Anonimiteit is voor mij heel belangrijk. Dat heeft mij over de streep getrokken.” Maar er was nog één struikelblok. In haar cultuur gaat een vrouw niet op zoek naar een man, maar is dit altijd andersom. Haar dochter wuifde dit weg. “Je bent een geëmancipeerde vrouw, heb lak aan wat anderen denken!” Ze schreef zich in. “Ik ben tenslotte verantwoordelijk voor mijn eigen geluk.”

Geen gedoe meer

Toen Peter na zijn scheiding weer de behoefte kreeg om iemand te ontmoeten, kwam hij via datingsite Badoo in contact met een vrouw met wie hij een relatie kreeg. Na drie maanden werd zij getroffen door een hersenbloeding. “Het was heel ingrijpend. Je wilt er voor iemand zijn, maar je kent elkaar nog maar kort.” Een jaar lang heeft hij haar bijgestaan. Toen ze weer naar huis mocht, kwamen ze erachter dat ze eigenlijk meer vrienden waren dan geliefden. Ze besloten uit elkaar te gaan en hebben nog steeds goed contact. Daarna is hij een aantal jaar alleen geweest. Dit was geen fijne periode; hij werd ziek en zat niet goed in zijn vel. Toen kwam het moment dat hij zich weer goed en sterk voelde. Voor Peter was dit hét moment om de zoektocht naar de liefde te hervatten. Hij wilde geen gedoe meer, maar het aan professionals overlaten. Hij besloot het voor een jaar te proberen bij PartnerSelect.

De eerste voorstellen

De eerste paar voorstellen die Lena kreeg, wezen haar af. “Daardoor wilde ik echt de stekker eruit trekken. Stiekem was het ook wel weer een moment om te saboteren en de zoektocht naar de liefde te staken. Ik vertelde mezelf; zie je wel, het werkt niet.” Bahar (bemiddelaar bij PartnerSelect) belde haar en stelde haar gerust. Ze vertelde dat het soms wat langer duurt en raadde haar aan nog even geduld te hebben. Na dat gesprek wilde ze het wel weer proberen. Ze ontmoette een aardige man, maar er was geen klik. “Daarna kwam nog een vrachtwagenchauffeur. Peter kwam na de vrachtwagenchauffeur.” Hij was haar zesde voorstel.
Peter stond wat korter ingeschreven en heeft twee leuke vrouwen ontmoet. Met de eerste sprak hij twee keer af, maar al snel werd duidelijk dat ze niet bij elkaar pasten. Ongeveer een maand later maakte hij kennis met een andere vrouw, maar ook zij bleek geen match te zijn. Toen kwam het derde voorstel: Lena.

Het goede voorstel

“Een geweldige foto! Mooie bos haar en prachtige lach. Die lach! Dat was het eerste wat me aantrok.” Hij kijkt haar aan. Lena lacht verlegen en raakt hem even liefkozend aan. Dan moet ze lachen. “Op het moment dat ik zijn foto zag, dacht ik alleen: ‘hm, mooie lach’. Maar ik ga niet als eerste bellen!” In elkaars persoonsbeschrijving lazen ze dat er veel gemeenschappelijke interesses waren: reizen, Rolling Stones, allebei concertbezoekers. Voor haar was een minpunt dat hij niet werkte. “Ik dacht, wat moet ik met een man die niet werkt?” De afstand vonden ze allebei ook een punt. Peter legde zijn twijfels voor aan een vriend. “Ach joh, dat ben je zo vergeten.” Zei die. “84 kilometer is in een uurtje te doen.” Ze hebben zich er gelukkig niet door laten tegenhouden. “Achteraf valt die afstand ook zo mee!”

Het eerste telefoongesprek

Het eerste contact verliep via de app. Na een tijdje belde Peter haar. Het gesprek duurde hooguit een kwartier. Lena: “Ik was super nerveus dus ik had het ook niet langer kunnen volhouden.” Ook Peter merkte dat. “Je moest heel veel lachen.” Lena vertelt dat Peter meteen veel vragen stelde, waardoor ze een beetje uit haar evenwicht werd gebracht. Het eerste wat hij vroeg was of ze een auto had. Peter: “Was dat mijn allereerste vraag? Wat romantisch..” Lena (lachend): ik interpreteerde het verkeerd en werd een beetje opstandig. Ik dacht, dat gaat jou niks aan. Is dat belangrijk ofzo?” Lena had zich voorgenomen meteen aan de telefoon te vragen waarom hij niet werkte. “Hij vertelde hier heel open over. Dat vond ik fijn.” Peter vertelt dat het eerste gevoel extra belangrijk voor hem is. “Haar stem gaf me meteen een heel warm gevoel.” Dat zat dus wel goed.

Na dat telefoongesprek ging er vanalles door Lena’s hoofd. Op de roltrap bij Intratuin zei ze tegen zichzelf ‘dit wordt ellendig’. Peter moet hard lachen als hij dit hoort. “Maar ellendig op een goede manier hoor!” Het was juist een teken dat het echt iets met haar deed. Ze voelde dat er nu al iets tussen hen was. Tegen een vriendin zei ze: “het interesseert me niet dat hij niet werkt of iets verder weg woont, ik wil het gewoon!”

De eerste ontmoeting

Via de Whatsapp leerden ze elkaar beter kennen. Na twee weken kwam de ontmoeting: koffie bij een van der Valk. Peter was een kwartier te vroeg, keurig op tijd als hij altijd is. Lena kwam te laat, als altijd. ‘Wauw, wat een mooie vrouw’, dacht hij toen ze aan kwam lopen. Hij gaf haar meteen drie zoenen. Ze liet ze het toe, ondanks dat ze eigenlijk altijd eerst alleen een hand geeft. Om de afstand te bewaken. Dit heeft ze hem toen ook verteld. Ook om te zeggen: ‘jij mag wel wat dichterbij komen’. Ze hebben gepraat over hoe ze in het leven stonden. Dit keer stelde zij de kritische vragen. Ze voelde dat ze alles mocht vragen. Fijn, vond ze, want ze wilde meteen weten wie hij was, om later niet voor verrassingen te komen te staan. Ze merkte dat dit een eerlijke lieve man was. Geen dubbele agenda.

Deze ontmoeting was anders dan haar eerdere ontmoetingen via PartnerSelect. Ook Peter voelde iets wat hij nog niet eerder gevoeld had. “Gevoel speelt een gigantische rol.” Er werd nog niet geflirt; allebei waren ze heel serieus. Maar ze konden meteen goed met elkaar lachen. En nog steeds! “We hebben dezelfde humor. In de auto hebben we vaak tranen van het lachen.” Na anderhalf uur moest Lena naar een werkafspraak. Ze ging met tegenzin. Bij het opstaan kon ze haar jas niet vinden. Bleek dat hij achter haar stond, klaar om haar in de jas te helpen. “Dat was de klapper!”, vertelt ze lachend. Bij het afscheid kwamen de drie kussen als vanzelf. Ze stapten in de auto; hij sloeg linksaf, zij rechtsaf. Dat weten ze nog goed.

De tweede afspraak

Het appcontact bleef. Peter vertelt dat er een moment was dat hij uit een reactie dacht op te maken dat ze het niet meer zag zitten. Hij vroeg haar of ze hem niet meer wilde zien. Zij stuurde nonchalant terug: Jazeker wel, jij maakt een kans hoor! Peter: “Daardoor ging ik er weer als een leeuw op af. Ik wilde er wel voor werken!”

Peter stelde voor om te gaan wandelen. Lachend vertelt Lena dat ze de weg niet kon vinden. Ze was uiteindelijk een half uur te laat. “Ik schaamde me dood!” Het miezerde. Met een paraplu liepen ze dicht tegen elkaar. Ze babbelden gezellig wat toen er twee mensen langsliepen. Het bleek een oude buurjongen van Peter te zijn. “Dit is mijn vriendin”, zei hij. Héél brutaal vond Lena dat. “Ik schrok!” Maar ze vond het stiekem ook best leuk. “Jij durft!”, zei ze. Waarop hij antwoordde: “ja, dat doe ik gewoon.” Beetje bluffen. Maar hij had ook wel gezien dat ze erbij lachte. Hij kon haar al een beetje lezen.

Nog geen kus

Na de wandeling stelde hij voor om ook iets te gaan eten. Hij wilde laten zien dat hij voor haar wilde gaan. Kleine tegenslag: het restaurant zat vol. Maar Peter liet zich niet uit het veld slaan. In een ander restaurant hebben ze op een fijn plekje bij het raam heerlijk gegeten. Als een echte gentleman ging hij afrekenen, maar er ging iets niet helemaal goed met de pinautomaat. Ze stootte hem van achter aan; “hee, heb je wel genoeg?!” Daar konden ze allebei erg om lachen. Lena merkte dat hij zijn best deed voor haar. Dat waardeerde ze, maar ze wilde niet meteen toegeven.
Bij het afscheid verwachtte ze al wel een kus. Een echte kus. Maar die kwam niet. Hij was voorzichtig, een beetje terughoudend, omdat zij had gezegd dat ze niet zo snel van het lichamelijk contact was. In dit geval had ze het wel gewild. Ze was een beetje teleurgesteld. Maar ze gingen allebei met een fantastisch gevoel weg. Ze waren de hele middag en avond samen geweest. Het ging vanzelf.

De derde afspraak

Kort daarna spraken ze weer af. Nu mocht zij iets bedenken. Ze bezochten een beeldentuin en gingen de stad in. Daar hebben ze lekker geluncht en gewinkeld. Toen ze bij Hönkemöller aankwamen, is hij netjes buiten blijven wachten. Zonder dat ze het door hadden, liepen ze hand in hand en droeg hij haar spullen. Peter weet nog dat hij apetrots was. Ze liepen rond alsof ze al jaren samen waren. Lena: “dat hand in hand lopen zou ik normaal nooit doen. Vanuit mijn cultuur heb ik geleerd dat je je liefde niet openlijk laat zien.” Maar nu doet ze het zelf. “Ik ben zo trots, blij en gelukkig; de wereld mag zien dat deze man bij mij hoort!”

Ze reden terug naar de beeldentuin. Daar, tussen de oude beelden en op de achtergrond het kasteel, kwam dan eindelijk de eerste echte kus. Ze konden er niet meer omheen: ze waren hartstikke verliefd! Ze vonden het moeilijk elkaar los te laten. Lena vertelt dat ze vooral moeite had om afstand te nemen van het gevoel dat ze kreeg als ze bij hem was. Maar het was ook goed: een bevestiging dat het kon groeien. Het was pas de derde keer dat ze elkaar zagen. Eigenlijk hadden ze afgesproken dat ze het rustig aan zouden doen, het langzaam zouden opbouwen. Maar als vanzelf ging het supersnel. Het gevoel was zo sterk! Lena vond dit eng. Ze voelde dat ze het niet kon waarmaken het rustig aan te doen, maar ze wilde hem ook niet afstoten. Het was een tweestrijd. Gelukkig konden ze daar goed over praten. Ze voelden hetzelfde. Ze werden ingehaald door de liefde.

Het logeerweekend

Na die afspraak wisselden bij Peter verliefdheid af met angst. “Ik wilde het wat meer tijd geven, het laten ontwikkelen, omdat het allemaal zo snel ging.” Maar de liefde was sterker. Hij vroeg haar het weekend naar hem te komen. Ze kon op de logeerkamer slapen en gaan wanneer ze het zat was. “Niks moet, alles mag”, benadrukte hij. Ze reageerde eerst terughoudend, maar kwam toen met een appje. Lena pakt haar telefoon erbij en moet even zoeken. “Het was echt een leuk appje!” Dan heeft ze het gevonden: Onderwerp: bezoek. Over nagedacht: ja. Antwoord: ja. Doel …. Hij stuurde terug: Onderwerp: bezoek. Antwoord: fijn. Doel: lief zijn voor elkaar. Daarna stuurde hij een dansje. Zij: ‘Copycat’. Ze begrepen elkaar. De afspraak stond.

“Niet doen, je kent die man niet”, zei haar nicht. “Niet doen hoor!” riep een vriendin. Maar Lena wilde haar gevoel volgen. Alleen haar dochter wist dat ze ging. Het enige wat die vroeg, was of ze haar locatie wilde delen als ze er was. Dat had ze hem nog niet verteld.

Het waren drie heerlijke dagen. Lena voelde zich meteen thuis. Ze hebben veel gegeten, gelachen en gepraat. Voordat ze naar een museum wilden lopen, gingen ze nog even op de bank zitten. Dat was een belangrijk gesprek. Ze zijn niet meer weggegaan. Ze besproken al hun gevoelens en angsten en besloten te accepteren dat het wat sneller ging dan gepland. Lachend zeggen ze dat ze in dat opzicht een beetje onbetrouwbaar zijn; ze hadden elkaar beloofd dat ze het rustig aan zouden doen. Na dit weekend wisten ze het zeker: dit wordt het.

Nu

“Hoe het nu met ons gaat? We zijn aan het genieten! We zijn hartstikke blij met elkaar. Trots op elkaar.” Ze vertellen dat ze vanaf het begin continu in gesprek zijn geweest. Wat ook meespeelt, is dat ze allebei levenservaring hebben. Peter legt uit dat ze daardoor nu beter weten wat ze willen. Ze hadden geen van beiden de drang om verliefd te worden. Ze zochten iemand op wie ze konden rekenen en met wie ze het leven konden delen. Precies dat hebben ze gevonden. Peter: “Je moet nu de oorzaken leggen voor de gevolgen in de toekomst.”
Door de week hebben ze nog steeds hun eigen bezigheden. Als Lena vrij is, overleggen ze wat ze gaan doen. Ook vakantieplannen zijn er volop. Peter heeft zijn camperbusje leeggehaald, zodat ze deze samen opnieuw kunnen inrichten. Zo gaan ze de wereld ontdekken. Samen.

Tips voor mensen die overwegen in te schrijven

“Moeten ze doen! Nouja, ze moeten niet, maar het is leuk om te doen.” Allebei zeggen ze dat je het over je heen moet laten komen. Je moet er open in gaan en vooral jezelf blijven. Neem de tijd en geniet ervan. Peter voegt toe dat je niet bang moet zijn om ja te zeggen op een foto. “We zitten zo in elkaar om te oordelen aan de hand van een plaatje. Geef iemand de kans om zich echt te laten zien.”
De belangrijkste tip: ga het gewoon ervaren.

Als ik afscheid van hen neem, houdt Peter mijn hand even vast en kijkt me recht aan. “Bedankt. Voor dit fijne gesprek, en voor het vinden van de liefde. Wij zijn trots op elkaar, maar ook op alle medewerkers van PartnerSelect.” Hand in hand lopen ze weer weg. Ik voel me vrolijk, optimistisch. Hun geluk is aanstekelijk. Ik moet denken aan wat Lena lachend zei voordat ze opstonden: “we hebben niet alles verteld hoor!” En dat is maar goed ook. Want de liefde is van hen.

Door: Annabel Molleman

* Wegens privacyredenen zijn de namen gefingeerd.