Afke & Harrie

“Beste mensen, wil een succesje aan jullie melden. Zijn in augustus 2017 aan elkaar voorgesteld (hebben allebei onze partner verloren), gelijk een ongelooflijke klik. Om kort te gaan, wij gaan binnenkort trouwen. Zij 60, ik 62.”

Dat klinkt als een succesverhaal! Na heel wat heen-en-weer gemail en gebel, is het eindelijk gelukt om met ze af te spreken. Op een zwoele zomeravond zit ik in een prachtige tuin op 1,5 meter afstand van Afke (60) en Harrie (62). Na een wat onpersoonlijke begroeting – het blijft gek om geen handen te schudden – is het al snel gezellig.

Ze hebben elkaar in 2017 ontmoet. Nu, 3 jaar later, heeft Afke het dorp waar ze is geboren en getogen achtergelaten en zijn ze getrouwd. De liefdevolle blikken, het vele gelach en talloze plannen voor vakanties en avonden in de tuin, maken duidelijk het duidelijk; Afke en Harrie vonden de liefde.

Vreselijk spannend

“Goh, hoe kwam ik ook alweer bij PartnerSelect..” Harrie was zes jaar alleen toen hij op zoek ging naar een partner. Toen hij 53 was, overleed zijn vrouw. “Het was natuurlijk nog steeds een grote drempel. Maar het enige wat je weet is dat je niet alleen wil blijven.” Hij had het idee dat het bij diverse datingsites maar om één ding ging. PartnerSelect was het enige serieuze bemiddelingsbureau waarbij professionele begeleiding werd geboden. Hij las wat ervaringen en informeerde naar de werkwijze. “Je hikt er weer even tegenaan, maar daarna meldde ik me aan.”

Ook Afke vond het allemaal vreselijk spannend. Bij het consumentenprogramma Kassa zag ze in een item over relatiebemiddeling PartnerSelect als beste uit de test komen. Het was twee jaar geleden dat haar man overleed. Zij was toen 56. “Eerst dacht ik, het hoeft van mij niet meer. Ik blijf wel alleen.” Maar vooral de weekenden werden steeds zwaarder. Met gemengde gevoelens of het nu al wel weer ‘mocht’, schreef ze zich in. “Waar ben ik aan begonnen,” dacht ze meteen. “Maar wie A zegt, moet ook B zeggen.” Ze had nooit gedacht dat het allemaal zo snel zou gaan.

Een fijn intakegesprek

Ze wisten het toen nog niet van elkaar, maar beiden hadden het intakegesprek met bemiddelaar Gonny. Hij in april, zij in juli. Allebei vonden ze het een fijn gesprek en voelden zich meteen op hun gemak. Harrie geeft lachend toe dat hij haar zelfs had gevraagd of ze een relatie had. Ook Afke moet hier hard om lachen. “Want wat dacht je, sla ik die meteen aan de haak?!” Zij weet zelf nog goed dat ze buiten op een rustig bankje zaten. Het was juli en snikheet. In augustus zou ze haar eerste afspraakje al hebben.

Het goede voorstel

“Over het eerste voorstel heb ik zelfs nog even een beetje ruzie gehad. Of nou ja, ruzie is een groot woord.” Harrie legt uit dat de eerste vrouw aan wie hij werd voorgesteld precies de eigenschappen bezat die hij níet wilde. Dat was inderdaad niet de bedoeling. Excuses werden aangeboden en Harrie vertrouwde erop dat het volgende voorstel beter was. Dat was ook zo. Alleen had zij toen geen interesse.. Net voor hij Afke ontmoette, heeft hij wel met iemand afgesproken voor een wandeling. “Ik merkte eigenlijk meteen dat zij er nog niet aan toe was. Van een vriendelijke hand op de schouder kromp ze al ineen.” Voorstel nummer vier was Afke.

Een heftige voicemail

“Waar woon je?” vroeg Harrie tijdens hun eerste telefoongesprek. “En waar ligt dat?” “Jeetje, 90 kilometer, dacht ik wel even. Maar niet geschoten is altijd mis.” “Het eerste probleem moet je ook even vertellen!” komt Afke lachend tussendoor. Harrie begint te lachen. “Ik belde haar voor de eerste keer. Voicemail. Nou, dat kwam eruít. Alsof ze op de markt stond met vis.” Haar Friese accent is inderdaad te horen. “Toen ik haar later aan de telefoon had, klonk het meteen anders,” zegt Harrie geruststellend.

“En toen had ik ook al zo’n oude zoon..” zegt Afke. “Oohja!” Dat weet Harrie ook nog goed. “Er stond dat ze een zoon had van 45. Dat heb ik wel even gecheckt bij PartnerSelect. Want ik had zitten rekenen en dacht, hier klopt iets niet.” Maar er bleek een goede verklaring te zijn. Afke legt uit dat de man met wie ze getrouwd was ouder was dan zij en al twee kinderen had.

Eerste afspraakje

Ze wilden snel wat afspreken. Voor Harrie was het wel even rijden. Omdat er wegwerkzaamheden waren, ging hij binnendoor. “En toen kwam ik bij de brug..” zucht hij lachend. “Er kwam een bootje van rechts, en toen nog één, en nog één, en nog één..” Er leek geen einde aan te komen. “En toen kwamen ze van links!” Gelukkig was hij ruim op tijd en bleef hij nog even in de auto te zitten. Toen hij precies om 14:00 uur het terras op liep, bleek zij er al een kwartier te zitten.. “Ik zat om het hoekje,” weet Afke nog goed. “Dat is ze,” dacht Harrie. Afke was doodzenuwachtig. “Ja natuurlijk was ik ook gespannen,” zegt de ogenschijnlijk nuchtere Harrie.

Sneltreinvaart

Omdat Afke het niemand had verteld, liep ze na hun eerste date onrustig door haar huis. Toen er een vriendin langsliep, heeft ze alles aan haar verteld. “Je moet toch even de spanning van je afpraten.” Hoe moet het nu verder, dacht ze. Want ze voelde ook wel dat er iets was. Wat afspraakjes verder was er een feestje bij Afke thuis. Harrie was uitgenodigd. Afke’s kinderen konden niet wachten om hem te ontmoeten. “Ja, ik moest wel even gekeurd worden,” knikt Harrie begrijpend. “En toen ging het allemaal in sneltreinvaart,” zegt Afke. Die dag maakten ze namelijk ook een wandeling door haar kleine dorp. “En toen wist iedereen het.” Hun kinderen waren enthousiast. “Ze vonden het niet leuk om je alleen achter te moeten laten,” merkte Afke. Ze gunden hun ouders de liefde.

Weekendrelatie

Ze kregen een weekendrelatie en wisselden af bij wie ze waren. Eerst tot zondagavond, maar al snel tot maandagochtend. “Zat je om 6:00 uur ’s ochtends in de auto naar het werk,” zegt Afke. “En hij zelfs om 5:30 uur!” “Dat was heel vermoeiend,” vult Harrie aan. Het op en neer rijden heeft bijna twee jaar geduurd. Harrie vertelt dat hij er serieus over heeft nagedacht om naar het dorp van Afke te verhuizen. “Ze had een vrijstaand huis met een lap grond. Maar het blijft een dorp. Je blijft de vriend van en ligt altijd een stap achter.” Dat snapt Afke goed. “Ik ben daar geboren en getogen. Iedereen kent mij. Ik blijf toch ‘diegene die met diegene getrouwd was’. “Het dorp was eigenlijk net te klein,” denkt Harrie. Ook zat hij met zijn baan (“dat zou 3 uur rijden zijn”) en de kinderen die in de buurt wonen.

Vertrek voor de liefde

Als ik haar vraag hoe het voor Afke was om uit haar dorp weg te gaan, is het heel even stil. “Daar heb ik nog steeds respect voor,” zegt Harrie. Het komt uit de grond van zijn hart. Afke vertelt dat ze het gewoon deed. “Je verkoopt je huis, je doet dingen weg.. Ik weet nu niet eens meer wat ik allemaal heb weggedaan.” Harrie: “En toen was ze hier om te solliciteren, werd ze meteen aangenomen. Op dezelfde dag belde de makelaar dat haar huis was verkocht. Op één dag!” “Ja dat was wel een soort rollercoaster aan emoties,” knikt Afke. Afke woont nu een jaar bij Harrie. Soms overvalt haar nog wel eens een gevoel van heimwee. “Of ja, heimwee is het misschien niet eens. Maar mijn zusje woonde bijvoorbeeld achter mij in het dorp. Gingen we ’s avonds wandelen, of koffie drinken. Dat mis ik wel.” Het heeft even geduurd, maar nu voelt ze zich ook hier echt thuis. “Als ik nu uit het dorp vertrek, ga ik echt ‘naar huis’,” zegt ze met een glimlach.

De caravan

Ze waren pas net bij elkaar toen ze besloten om samen een caravan te kopen. Hierover was geen twijfel. Ze houden van de vrijheid en het buiten zijn. Alleen moest Afke nog even wennen aan zo’n groot ding achter de auto.. “Jij keek in het begin de hele tijd achterom of ‘ie er nog was,” zegt Harrie lachend tegen Afke. “Ja, doodeng!” Ze zijn al vaak weg geweest. In de grote vakantie naar Frankrijk, tussendoor huren ze een huisje. Dan gaan de fietsen mee en genieten ze samen van de rust en natuur. Zelfs het met z’n tweeën opzetten van de voortent gaat steeds beter. “Vreselijk!” lachen ze. “En nou hebben we ook nog een nieuwe..”

Aanzoek zonder ringen

“Was het romantisch?” vraag ik als we het hebben over het huwelijksaanzoek. Afke vindt het het liefste wat Harrie ooit voor haar heeft gedaan. Harrie wijdt er niet veel over uit. “Ja het was zeker wel romantisch,” zegt Afke. “Eerst dacht ik, wat doet hij boven?” Dan vertelt Harrie toch hoe hij Afke heeft gevraagd. “Met een flesje parfum. Geen ringen.” ‘Dit geef ik niet zomaar,’ zei hij erbij. “En ze zei ja,” zegt Harrie met een glimlach terwijl hij haar aankijkt. Hun families hadden elkaar op dat moment nog nooit gezien. Harrie maakte zich hier niet zo’n zorgen over, maar Afke was er toch niet helemaal gerust op. “Het zijn toch allemaal Friezen.” “Friezen en Hollanders,” lacht Harrie.

De trouwdag

Ze kozen de mooie datum 20-02-2020. De voorbereiding liep op rolletjes. Eerst vertelden ze het de kinderen. Ze gingen in ondertrouw en stopten kopieën in enveloppen. Ze zeiden dat ze iets te vertellen hadden en nodigden alle kinderen uit. “Moeten we een roze of blauw lintje meenemen?” reageerden die grappend. Allemaal tegelijk openden ze de envelop. Op de dag zelf, maakten de twee families een uur van tevoren kennis met elkaar. Afke had zich voor niks zorgen gemaakt. De sfeer was goed. “We hadden geen vrienden uitgenodigd. Alleen familie,” vertellen ze. Ze trouwden, hadden een borrel en een uitgebreid etentje en sliepen in een bruidssuite. Mét bubbelbad en champagne. De trouwdag was gelukkig net vóór de Coronacrisis. Als huwelijksreis zouden ze naar Gran Canaria gaan. Maar toen ze hoorden dat toeristen daar in quarantaine in hun hotel zaten, kozen ze een andere bestemming: Zuid Limburg. “Ook leuk. Maar iets minder warm.”

Bij twijfel, doen

“Als je twijfelt, moet je het doen,” zegt Harrie als we het hebben over een inschrijving bij PartnerSelect . “Maar je moet er wel aan toe zijn,” voegt Afke toe. Harrie knikt instemmend. “Je moet er echt voor open staan. Hoe ouder je wordt, hoe moeilijker de stap is.” Hoewel ze het er ook over eens zijn dat het met kleine kinderen wel weer lastiger is. Gelukkig kunnen hun kinderen goed met elkaar opschieten. “Ook het contact tussen Harrie en mijn kinderen en tussen mij en zijn kinderen is goed,” zegt Afke. Harrie vertelt dat zijn dochter zwanger is. Afke snapt heel goed dat ze op zo’n momenten haar eigen moeder mist. “Maar ze is echt gek met je,” weet Harrie.

De hort op

Ze vertellen dat het plan is om vaker ‘de hort op’ te gaan. “Je moet niet uitstellen tot later. Je weet nooit hoe het loopt.” Door Corona liep de periode als pas getrouwd stel natuurlijk ook allemaal anders. Maar ze hebben veel geklust, in de tuin gewerkt en gewandeld. Natuurlijk hebben ze ook hun kleine problemen. Allebei moeten ze wennen aan het feit dat er nu weer iemand is die zich met hen bemoeit. “Ik ben wel een mannetje,” geeft Harrie toe. “Als je 6 jaar alleen bent geweest, doe je dingen op je eigen manier.” “Bijvoorbeeld de was van de lijn halen,” zucht Afke lachend. “Hij laat de knijpers erop zitten, ik haal ze eraf. Dat soort ruzietjes.”

Samen voor de kachel

Ik denk dat juist deze kleine discussies het bewijs zijn dat het een goed stel is. Ze zijn aan elkaar gewaagd en hebben elkaar gevonden in de kleine – en grote – dingen. Op dit moment zijn ze bezig met een nieuwe badkamer. Meubels uit het verleden worden vervangen door gezamenlijk uitgezochte nieuwe. Het oude huis van Harrie wordt meer en meer de start van een nieuw begin. Als we afscheid nemen, laat Harrie mij het gezellig volle wijnrek zien. Afke wijst op het kacheltje in de kamer en zegt dat ze daar in de winter lange avonden kunnen praten met een lekker glas wijn.

Harrie en Afke weten wel hoe je moet genieten. Van het leven en van elkaar. Proost, op de toekomst!

Door: Annabel Molleman

Je eigen succesverhaal? Doe de slagingskanstest en kijk wat PartnerSelect voor jou kan betekenen!